ΑΝΘΡΩΠΕ ΠΡΟΣΩΡΙΝΕ!
*******************************
Άνθρωπε,
Συ , που περιφρονείς το περιστέρι
Μέσα στ' αλαβάστρινα σου σκεύη χάνεσαι
τη σχεδιάζεις,τη μεταλλάσσεις... μεταλλάσσεσαι!
Άνθρωπε,..
Κρύβεσαι μέσα στης απληστίας σου το χώρο...
Αυθαιρετείς, καταπατείς το νόμο
Ζεις την αποτρόπαια συνθήκη του προσωρινού!
..Τι πιο αβέβαιο απ' το προσωρινό!
Το αλλοπρόσαλλο παρόν
Το ξεχασμένο παρελθόν ,
Το άγνωστο μέλλον!
Η κοινωνία των ποταπών,
ανδρών, ανθρώπων αφελών
Στου χρόνου το διάβα
αδιάφορα σημεία, στιγμιαία
Άνθρωπε,
εσύ, που υψώνεις τη σημαία,
με μνήμες, σχέδια, ιστορίες
με πόσες,ασαφείς πορείες!
Υλικοί θησαυροί,
Πνευματικές περγαμηνές
Αμετάκλητα έργα προσωρινά!!
Άνθρωπε,
Στα λιμάνια της ζωής
η σταθερότητα ελλείπει,
Γίνεσαι ένα με τ' απόνερα
δημιουργείς τη λύπη!
Σε ακολουθεί η λήθη!
Αν γινόταν να βρεις τη γαλήνη
ν' αποφύγεις
των πραγμάτων τη δίνη,
να κοιτάξεις,
να εμβαθύνεις,
να συμπράξεις,
της Αγάπης θιασώτης να γίνεις...
Στο κακό ν' αντιτάξεις
τη φωνή της καρδιάς
Να τη σμίξεις να την ταξιδεύσεις
με το κύμα που αέναα ηχεί
με τ' αστέρι ψηλά
που τις νύχτες φωτίζει...
Αν μπορούσες,
να μην με βλέπεις μόνο σαν ξένο
σαν εχθρό, σαν παρία,
Αν της ζωής την πορεία
με την άνοιξη στόλιζες,
αν έμοιαζες
σαν ανθισμένο εδώδιμο άνθος,
που αντικρίζει τον ήλιο
κι αφαιρεί κάθε πάθος...
Αν μπορούσες
απέραντα ν' αγαπούσες
να μιλάς με τις Μούσες...
Τότε αλήθεια σου λέω
στο υπογράφω:
Στο αιώνιο σύμπαν θα ζούσες
στον αιώνιο, άβατο χρόνο
Θα σε είχαν ζωγράφο
οι καρδιές των παιδιών που πεινάνε
των αστέγων που κρυώνουν...
και δεν ξέρουν πού να πάνε,
των προσφύγων , των κολίγων,
των φτωχών, των ολίγων..
Ανθρωπε,
για τούτο θα άξιζες!
Θα κέρδιζες
των απόντων αιώνων των ευχή
που το δίκιο δηλώνουν...
Μαρίνα Ι. ΠΡΟΜΠΟΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου