ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
Χριστός γεννάται και εγώ στα σίδερα κλεισμένος,
χωρίς ψαλτήρι και παπά στη κουπαστή γερμένος,
κι αναπολώ την εκκλησιά στη σκέψη του μυαλού μου,
με τον σεμνό της τον παπά στην άκρη του χωριού μου.
Σαν νοερώς αναπολώ
τη θεία λειτουργία,
το Θείο Βρέφος να κρατά
μ’ αγάπ’ η Παναγία.
Στο σπίτι περιμένουνε
τον ήχο τηλεφώνου,
να ευχηθώ, να μ’ ευχηθούν
«όλοι μαζί του χρόνου».
Στον ουρανό κοιτώ ψηλά μήπως φανεί τ’ αστέρι,
που του Χριστού τη γέννηση απόψε θα μου φέρει.
Και με τα μάτια στ’ άπειρο ο νους μου όμως τρέχει,
και η φτωχή μου η καρδιά στον πόνο να αντέχει.
Μα ζω μέσα στα σίδερα
σαν ’λεύθερος, δεμένος,
Χριστός γεννάται σήμερον
και νοιώθω ευτυχισμένος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΚΕΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου