Χρήστος Ντικμπασάνης
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Η ζωή είναι ένα παιχνίδι
που πάντα παίζω μα πάντοτε χάνω
Μοιάζει μ’ ένα ακάλεστο πρόσωπο
που θυμάμαι πριν ακόμη γεννηθώ,
πριν η μητέρα μου αντικρίσει
το βρεφικό μου τρόμο,
πριν ακόμη ακούσει
τον άγουρό μου συναγερμό
Φοβάμαι τις απρόσκλητες σκιές
που εποφθαλμιούν τις πρώιμες μου δυνάμεις
Η ζωή είναι ένα παιχνίδι που παίζω
με φοβισμένες κινήσεις κρυμμένες καλά
στην τσέπη των δισταγμών και των αναστολών μου
Μόνο αυτήν την ύστατη νύχτα
ενός χρόνου που φεύγει
τολμώ να παίξω ανοιχτά
με μιαν άκρατη λαχτάρα
για εξάγνιση απ’ τις αμαρτίες μου
και για φωτισμό απ’ το άγιο περιστέρι
κάτω απ’ τις θριαμβευτικές ιαχές
του συμπαίκτη μου Θεού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου