"Ημέρες Επτά"
Ο ήλιος έτεινε ν’ αγγίξει την γραμμή του ορίζοντα
Με δυνατή φωνή βυθίστηκε
Και η θάλασσα ρευστό υπόβαθρό του
Δεν υπήρχαν λέξεις
Μόνον ήχοι επτά και σκέψεις
Οι νότες ακούραστες έτρεχαν
Οι σκέψεις την κούραση τους δρόσιζαν
Τα πάντα πονούσαν
Το φως, οι λέξεις..
Τα αγγίγματα
Θυσανωτές εκβλαστήσεις..
Φέγγουν τα μάτια
Άκρα Ταίναρα
Κολάσεις Επτά
Ημέρες Επτά
Μαύρος μανδύας να ακολουθεί
Το χάσιμο της Δύσης
Εκείνο το φως, το ανόλεθρο
Χρόνος λευκός
Αξόδευτος
Ζυμάρι στα χέρια μας
Αχρησιμοποίητος
Σπαταλιέται
Με αγγίζει το φεύγα του
Αποσυρόμενος με σημαδεύει
Ημέρες επτά
Μια αιωνιότητα
Αδιανόητο το ασύνδετο
Κυκλώθηκα…
Αγχιβατώ
Σαν από βαθιά
Μου γνέφουν οι αισθήσεις
Καπνός και αέρας
Ημέρες επτά
Αναπνοές Επτά
Αυτά κρατώ
όσα ένιωσα
όσα συλλογίστηκα.
Δέσποινα Μπλαστροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου