<<ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΥ>>
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΑΖΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΥ
Θάλασσα, που στα σπλάχνα σου βαστάς
τα μυστικά των Ευ,
πώς με πονάς!
Αχ, να μπορούσα να ξεκλειδώσω έστω δυο τρία…
την Ευγλωττία να εξασφαλίσω, σε ρήτορες
την Ευγονία στους, όπου γης, γεννήτορες.
Για τους δικαίους η Ευζωία θαρρώ αξίζει
Ευθυκρισία αρμόζει πάντα για δικαστές
και Ευθυμία για τους στριφνούς, τους αλχημιστές.
Θάλασσα, κάθε σου κύμα κρυφό, απόρρητο.
Μπρος στην ακτή, αγωνιώντας, περιμένω
για κάθε πόνημα ακριβό μιαν Ευκαιρία.
Δώσε μου, δώσε την Ευκαμψία σε όσους
τις τύχες μας καθορίζουν και Ευελιξία
στους κραταιούς, όπου τη σφαίρα της γης γυρίζουν.
Μα, στην πιο πολύτιμη στιγμή μας
με ορμή το κύμα σκάει
και πάλι στην αγκαλιά σου ρίχνεται.
Ξανά τα μάτια μου θολά, τα μάγουλά μου
νοτισμένα απ` την αρμύρα των λυγμών.
Στάσου ωστόσο, ζητώ μονάχα την Ευκολία
για ανήμπορους, την Ευμένεια για τους σκληρούς
Ευστοχία να δώσω στους κωμωδούς
Ευφυΐα, ακόμα και για τους μωρούς!
«Επέλεξε τρία», συ, απαντάς με βρυχηθμό
κι απώλεσα τον συνειρμό. Σα να θες να με πνίξεις
φρένο ξέφρενο βάζεις… πώς καρδιοχτυπώ!
«Μόνο Ευτυχία» σε εκλιπαρώ, και μη μ` αφήνεις...
μήτε Ευχαριστία; μήτε ένα Ευ, εσύ, δε δίνεις!
Θάλασσα, κλαίω, δες, μαραζώνω
και θα πεθάνω με τον πόνο
που δεν κατάφερα να σβήσω τη συσκότιση
απ` τα βαθιά διλλήματα η πλάση να γλυτώσει.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΖΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου