BloomingWord

<<ΚΟΚΚΙΝΗ ΑΧΙΒΑΔΑ>> 

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

 ΧΡΥΣΑΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗ 

{{Κοκκινη αχιβάδα}}

Ηρθες σαν την ανοιξη, στ' όμορφο 

καλοκαιρι

Θαλασσινό μου δάκρυ, μονακριβο μου 

αστερι

Ηρθες και με γέμισες του κοσμου τα 

στολιδια

Εκρυψες συννεφα του νου με γέμισες τραγούδια

Ηρθες και μου εδιωξες τα στοιχειωμενα μου βραδια 

Τα φίλησες τα στόλισες μες τ αγρια

σκοταδια

Έκλεψες το φως του φεγγαριού απ την στολισμένη κόμη

Το κάρφωσες επάνω μου κι εγίνηκα ασημωτό βραχιόλι.

Ηρθες απροσδιόριστα και τόσο

ξαφνικά

Δεν άντεξε και σκίρτησε απότομα

η καρδιά

Επανω σου κρεμάστηκα σαν τ ουρανου τ'αστερι

Μες του ορίωνα το τόξο έχεις απλώσει

βέλη.

Λάβωθηκα και επεσα απ τον ουρανο

επάνω

Η καρδια σκορπιστηκε χιλια κομματια

χαμω

Εγινε δακρυ τ ουρανου, θύμησε

θυσία, απ του ερωτα τα βέλη σου

αιματοχυσια.

Σαν εφτασε στη θάλασσα σκορπίστηκε

δειλά

Εφτασε στο βυθό έσμιξε με το κυμα

τ'απαλό 

Μεταμορφώθηκε σε κόκκινη

αχιβάδα

μέσα βαθιά της έπνιξε το πιο γλυκο

μυστικό.

Εξαγνίστηκε η καρδιά μου

έγινε αιωνιο, της θάλασσας παιδί

σφραγίδα της αγαπης μου

που 'ναι παντοτινη.

Χρύσα Νικολάκη

13.8.17