BloomingWord

<<ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΝΕΡΟ>> 

ΕΝΑ ΕΞΑΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ  

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΕΥΤΥΧΙΑΣ- ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΛΟΥΚΙΔΟΥ 

ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟ ΝΕΡΟ
Σταγόνες υδρατμών παραδομένες
σε οροφές που αναμετρούν τη γύμνια μου
– ποτέ δεν θα ’ναι επαρκώς εκτεθειμένη –
μια υπόκρουση αγκαθωτού νερού
θα συνοδεύει τις σκηνές
κι έτσι η παραφορά
σαν ηχογράφηση παλιά
απλώς θα γράφει ιστορία.
Στο μεταξύ
γαντζάκια από πλεξιγκλάς
θα συγκρατούν το αθέατο
θα αποτυπώνουν την ντροπή
με φώσφορο λιωμένο
– μια αναγγελία διάλυσης
πριν την υποτροπή
κι η καταχνιά θρηνητική
να στάζει στα πλακάκια –
– Ποιος πριονίζει τη σκιά;
– Δεν είναι μια•
είν’ η δική μου
κολλημένη στη δική σου.
Σφάγιο ιερό
που δεν ανήκει σε κανέναν.
Γλιστρά απ’ το σώμα μου
κρυστάλλινος ο τόπος
– Έξοδος και Θριαμβικό μαζί –
ραγισματιές απλώνονται
στην πρώτη όρασή μου
– ήμουν παιδί
κι οι λέξεις τότε δεν πενθούσαν –
Τώρα
ας μείνουν αμετάφραστα
τα δύο ονόματά μου.
Μια εκδοχή θα ’ναι κι αυτή
άλλοτε εντός
κι άλλοτε εκτός τοπίου
μία οξύμωρη προοπτική
για αυτό το άλλο νόημα
το αιφνιδιαστικό
που αχνοφωτίζει το προφίλ
όσο καμία λάμπα.