BloomingWord

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ 

<<Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗΣ>> 

ΠΟΥ ΑΞΙΩΘΗΚΕ   3ο  ΒΡΑΒΕΙΟ 

Η ΛΙΤΣΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ 

ΑΠΟ ΤΟΥΣ 32ους ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ Π.Ε.Λ. 

ΣΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ. 

Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗΣ
Εγώ η Αμφιτρίτη της θαλάσσιας κραιπάλης,
συγκάτοικος της βροχής
και ενίοτε της νιόφερτης άνοιξης,
ωσάν αοιδός των παθών
τους στοχασμούς μου ψάλλω:
Κοντά πενήντα χρόνια, στέκω
σιμά στον απόσπερο της γης μου,
-της χώρας του Ομήρου-,
εγγύτερα στους καημούς των κολίγων,
στου απόκληρου την αψάδα.
Πενήντα χρόνων λουλούδια στη μασχάλη
κι ο Μάης δεν τα κορφοκόπησε
γιατί τα σύδεντρά του τα αφόρμισε ο άνθρωπος.
Κι είδα τον άνθρωπο ν' ανεβαίνει την οδό κλαυθμώνων,
να μαυλίζει τον άνθρωπο στον κυβισμό του χρόνου
χωρίς τα ζύγια του, δίχως τελείες και ερωτηματικά
σε μια ευθύγραμμη σύληση
πάνω από τα παγκάρια με τους οβολούς τους.
Κι είδα τον κυρ-Αλέξαντρο να κείτεται
στης φόνισσας την παγωμένη φτέρνα,
τα ηφαίστεια ζυμωμένα στην παλάμη του Μακρυγιάννη
να αιμορραγούν στα μαρμαρένια αλώνια.
Θροεί της Αρετούσας το παράπονο
στων τραγικών το μνήμα.
Έτσι στερνός που στάθηκε ο πόνος του ξωμάχου
στ' αμπέλι και στο στάχυ,
στο σταφύλι του Διόνυσου
και της Περσεφόνης τους δίσεκτους λειμώνες,
με μια χειραψία στα φυλλώματα της νόησης,
ας τον καλωσορίσουμε στη γιόρτα των Δελφών.
Καλλιόπη Δημητροπούλου