ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΓΙΩΡΓΗ ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
<<ΜΙΚΡΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ>>
Μικρή δική μου
Μυρίζω φύση κι είν’ από σένα,
αγέρας μόνος, χαρά και πόνος
κι ας έρθει να με βρει.
Γλυκιά πατρίδα, σού δίνω αίμα
στενός ο δρόμος , δάκρυ στιγμής
κι ύστερα πάλι ανάσταση.
Σπαθί κατάρτι, ανεμοδούρα,
μια πάνω στ’ άστρα, μια στο βυθό,
μα πάντα είσαι εσύ εδώ.
Γυρίζει η Γη μας, μία πατρίδα
για όλους είναι, μια προσευχή
στο χάος, να μην χαθεί.
Τούτ’ η γωνίτσα των αιχμαλώτων
που όλο χαίρει κι όλο πενθεί
δική μου είναι πικρή κραυγή.
Σώμα γαλάζιο , θαλασσινό μου,
ηφαίστειό μου ανενεργό
σε ταξιδεύω με την Αργώ.
Όσα πελάγη, τόσες φουρτούνες,
ω, πληγωμένη απ’ τους αιώνες,
στις συμπληγάδες, ω πόσο σ΄ αγαπώ!
γ.π.κ-δρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου