BloomingWord

<<ΥΠΑΤΙΑ>> 

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΠΟΠΗΣ ΜΠΑΛΑΜΩΤΗ-ΣΠΙΤΑ. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ. Στα 415 μ.Χ.

Υ Π Α Τ Ι Α

Μάγισσα!

Έπεσε βαριά του Πέτρου η αφροσύνη

απ’ τα σκαλιά της εκκλησιάς στ’ ανταριασμένο πλήθος.

Κι αυτό τυφλό κι αστόχαστο στο κήρυγμα του μίσους

μ’ άγρια μανία ιερή, σάμπως αγέλη λύκων,

τράβηξε για την έπαυλη του Θέωνα

που η κόρη,

όμορφη σαν την Αθηνά και με σοφή τη γνώμη

στη δύναμη των αριθμών και της φιλοσοφίας,

ζωντάνευε του Πλάτωνα

και των Πυθαγορείων τους στοχασμούς

σε μαθητές που θήρευαν τη γνώση.

Την ώρα που ο Συνέσιος, ο πιο καλός απ’ όλους,

τον αστρολάβο στάθμιζε, να ‘βρει με τον κανόνα

στα πέλαγα των αστεριών των πλανητών τις θέσεις,

αχός βαρύς, σατανικός τάραξε τη γαλήνη

κι όλοι μαζί πετάχτηκαν έντρομοι στον εξώστη.

-«Θάνατος για τους εθνικούς!»

το σύνθημα βομβούσε

με παγερή υπόκρουση τον κρότο των πελμάτων.

Σείστηκε η Αλεξάνδρεια,

έτρεμε από το φόβο για τη ζωή της εκλεκτής

μες στην παραφροσύνη.

Άγριος τρόμος έλυσε τα γόνατα των φίλων!

Τους πρόσταξε να σκορπιστούν, να σώσουν τη ζωή τους.

-«Κρύψου κι εσύ!» ορμήνεψαν, θερμά παρακαλώντας,

μα εκείνη, αγέρωχη θεά, στάθηκε στο κατώφλι,

θαρρώντας πως η λογική θα σίγαζε την έχθρα.

Του κάκου! Βέλη των παθών τριβέλιζαν το νου τους

και βίαιο παραλήρημα διαφέντευε τον όχλο:

Την άρπαξαν απ’ τα μαλλιά, την έσυραν στο δρόμο

κι ύστερα την κομμάτιασαν, φριχτής θυσίας σφάγιο

στον αποτρόπαιο βωμό της μισαλλοδοξίας.

Η Παναγιά αλαφιάστηκε στων χριστιανών το κρίμα’

έκλαψε με παράπονο για το χαμό της κόρης

και το ακοίμητο το φως « απέστρεψε το βλέμμα.» 

ΠΟΠΗ ΜΠΑΛΑΜΩΤΗ - ΣΠΙΤΑ