BloomingWord

<< ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΑΜΙΛΗΤΟ>> 

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΚΗ- ΨΥΧΟΓΙΟΥ

Κι αν το δάκρυ αμίλητο

Ομόδειπνα μεσημέρια 

των διπλών αποστάσεων

στου σύθαμπου τον κύκλο

πώς χωρέσατε;

Αδιάβατα περάσματα,

αγρυπνίας νυχτιές,

σκέψεις εμβόλιμες

στων λυγμών τ’ αναχώματα.

Στην αύρα των σούρουπων,

δρόμοι παρακαμπτήριοι

ενορχηστρώνουν

τους στίχους της νύχτας.

Από καρδιάς γραμμένοι

αποπνέουν ευαισθησίας στιγμές

κι αγάπης αγγίγματα.

Κι αν το δάκρυ αμίλητο, η ζωή,

παρεμβαίνει στ’ ανθρώπινα.