BloomingWord

ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ 

ΤΟΝ ΤΡΥΦΩΝΑ ΠΑΠΑΛΕΩΝΙΔΑ 

<<ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ>>

Λυσιμελής

Ετούτα εδώ τα γράμματα,

σα πικραμύγδαλα να μοιάζουν,

Για τη χαμένη άνοιξη μιλούν

και γι΄ άλλες πολλές που θα ΄ρθουν,

Για τα χρόνια που περνούν,

κλαδί αγριελιάς στου ρολογιού το τζάκι

Πρωτοκύβερνε Πελασγικέ

ιμερόφωνε

αλλοτινέ,

Τη γνώση, τη λευτεριά και την αγάπη

πώς ν΄ αφουγκραστείς ;

Με τ΄ ακροδάχτυλα

του νου και της καρδιάς

προσμένεις

και γροικάς

για κόσμο αφανέρωτο

μελίρρυτο,

ατελεύτητο,

πρωτόφαντο,

σχιστολιθικό.

Ο κόσμος κύρης σου

εχάθη

και γίνηκε άλλος κόσμος

Βασιλιάς ο Ρήγας σου

ο λαβωμένος

και Ρήγισσα η ορφάνια.

Ταλαίφρων, πολυτλήμων ο καιρός,

η χώρα σου η Ελλάδα σου γκαστρώθηκε

κι η Αρετούσα η μονάκριβη σε ξένα χώματα λυτρώθηκε

Ακούσατε, ακούσατε,

σ΄ Ανατολή και Δύση :

Μην τη πατρίδα μου είδατε στολισμένη και λαμπρή ;

Καθάρια, σ΄ άγια ζήση ;

Σε πέλαγα, στο λιόγερμα,

εκεί να τη γυρέψεις

Πώς ν΄ αγναντέψεις της εποχής τη θάλασσα

μέσα στο ασκημάδι ;

Μηδέ καθάρια μηδέ και σ΄ άγια ζήση

Μα στις φωνές μικρών παιδιών,

στις φωνές των ποιητών,

στο δάκρυ

όταν ανθίσει

Τρύφωνας Παπαλεωνίδας