ΚΟΡΗ- ΑΚΡΟΠΡΩΡΟ
στη ράχη της κλειστής στροφής,
στο μπαλκονάκι του ουρανού.
Την περίμενε!
«Έλα», της φώναξε απο μακριά,
με τη θωριά των μύχιων υποσχέσεων.
«Έλα, ακρόπρωρο να σε στολίσω
στο σκάφος της τροχιάς μου.
Με βλέμμα ποίησης και λόγια σου φευγάτα,
να τρέπεις σε άτακτη φυγή
σύννεφα μαύρα,
που τολμούν να με κοιτούν στα μάτια.
Έλα, να συνοδεύεις τις ακτίνες μου
δίχως εμπόδια και γκρίνιες
στης θάλασσας την παιδική χαρά
κάθε πρωί και δείλι».
Περπάτησε στα κύματα
με πέδιλα φτερών των γλάρων,
σκαρφάλωσε στη σκάλα
των χρυσών μαλλιών του,
ντύθηκε φως,
βαπτίστηκε στο φως του.
Έγινε του Ήλιου ξωτικό,
κόρη-ακρόπρωρο στο σκάφος του αιθέρα.
Καίτη Καρβούνη Γκαζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου