Στάλες έρωτα
Ένα σύννεφο γλίστρησε στο πρόσωπο του ουρανού,
αλιώνοντας τα γελαστά χαρακτηριστικά του.
Αυθάδες και θρασύ,
με την σιγουριά της γοητείας τού γκρι.
Άνοιξε εκείνος φιλήδονα τα χείλη,
αφήνοντας τις χρυσές ακτίνες να εισβάλουν στην γκρίζα αγκαλιά.
Το αποτέλεσμα εξαίσιο,
στάλες έρωτα στην πρωινή μπουγάδα που άπλωσε η φύση.
Διάφανες πνιχτές ανάσες,
κατέβηκαν τυλίγοντας τον λαιμό τού βουνού.
Το λατρεμένο μου μπούζι,
σήμα κατατεθέν στο ορεινό χωριό μου,
ανεξαρτήτου εποχής.
Βγήκα στο μικρό μπαλκόνι,
να θαυμάσω τον καρπό μιάς υπέροχης στιγμής.
Ενοχλημένες δυό κουρούνες,
μετέφεραν τις περιπτύξεις τους στην δίπλα σκεπή.
ρίχνοντας απαξιωτικές ματιές προς το μέρος μου.
Μιά σταγόνα,
προσγειώθηκε στο μάγουλο μου.
Άγγιξα με τα ακροδάχτυλα την πορεία της.
Χαμογέλασα αναίτια.
Κέρδισα ένα φιλί... σκέφτηκα...
που προορίζονταν για αλλού.
Έκλεισα τα μάτια και σήκωσα το πρόσωπο ψηλά περιμένοντας.
Μα, ήταν μόνο μια στιγμή, που πέρασε.
Το σύννεφο, έχασε το γκρί του χρώμα.
Ένα φιλί στο στόμα του ήλιου ,ήταν αρκετό .
Η μέρα έμεινε μουντή μα,
όλα γύρω χαμογελούσαν πονηρά...
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου