BloomingWord

 ΜΑΝΝΑ ΜΟΥ ΛΙΚΝΟ ΚΑΙ ΝΑΟΣ.

Μάννα φιλί και άρωμα η κάθε σου ανάσα,

Σπαρτιάτισσα και λύκαινα στων φόβων μου τα κάστρα.

Μέσα στο γέλιο σου, η γη έμαθα πως γυρίζει,

τα άστρα και τον ουρανό, αδέλφια πως ορίζει.

Στον σινεμά των εποχών, μου ΄δειξες την αγάπη,

κάθε μερόνυχτο γιορτή, μες στης ζωής τον χάρτη.

Να αγαπώ, να μην μισώ, είχες στην προσευχή σου,

να ΄μαι καλός, μες στους καλούς, ήτανε η ευχή σου.

Να περπατώ μες στο παρόν, με της καρδιάς το χέρι,

και η φωνή της λογικής, το μέλλον θα μου φέρει!

Σαν αποστάτης μην κοιτώ, τον ήλιο π΄ ανατέλλει,

προδότης δίκιου μην γινώ, για τ΄ άδικου το μέλι.

Καλύτερα αγωνιστής φτωχός στην οικουμένη,

παρά λακές των Ισχυρών, και δούλος στο δεφτέρι,

αυτών που κατακλέβουνε τον μόχθο του ιδρώτα,

κι έχουν Αστούς πολιτικούς να κυβερνούν την Χώρα...

Μάννα μου λίκνο και ναός πάντα η αγκαλιά σου,

και τώρα που ΄σαι στα ψηλά, Πνεύμα η ομορφιά σου,

σαν αεράκι τριγυρνά, σαν φως που ξημερώνει,

κάθε μου πίκρα και καϋμό, γλυκά να ξεκαρφώνει.

Νίκος Δημογκότσης