BloomingWord

 ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ

Φταίει τάχα κακιά τύχη ή δόλιοι μ΄ έκλεισαν αισχρά σε τείχη ;

Σκιάζομαι την μοναξιά μου και μιλώ με την σκιά μου..

Νιώθω αδύναμος και μόνος -Θεέ φωνάζω. Μάταια όμως.

Υπακοή ζητούν οι νόμοι. Μα άνομοι.. ως κι οι αστυνόμοι.

Θεοί, πολιτικοί και ιδέες, τάχα δημοκρατικά ωραίες

βάλαν χέρι στην καρδιά μου, έκλεψαν και τα όνειρά μου

Πώς να αντισταθώ στα τείχη, που μου επέβαλε η τύχη,

που τα κουβαλώ εντός μου και τα χτίζω μοναχός μου;

Να φωνάξω; -Ποιος ακούει κι αν φωνάξουμε;

Τη ζωή, όπως την στήσαν, πως να αλλάξουμε;

Θέλω φώτα στη ζωή μου, θέλω φως..

Δίδαξε ποιητή τον τρόπο, πώς να ζήσω; Πώς;

-«Γκρεμίζουμε το τείχος και χτίζουμε το φως!»

Πλην.. θέλει θάρρος, θέλει τόλμη, θέλει λεβεντιά

Θέλει κότσια η ελευθερία και ζεστή καρδιά

Εσύ, που σαν αποκοτιά φαντάζεις λευτεριά μου

η χρεία μου ας γίνει βοηθός, η αγάπη οδηγός μου

Γκρεμίζει τείχη η θέληση, γύρω, εμπρός κι εντός μου

Εγερθείτε! Όλοι μαζί θα χτίσουμε το φως αυτού του κόσμου!

Μίσεψε τρόμε να διαβώ και φόβε να περάσω

Τώρα, που είμαι στον ανθό, πριν φθίνω και γεράσω.

Θεοφανώ Π. Θεοχάρη