BloomingWord

<< ΕΡΧΟΜΑΙ... >>  

Να... πώς ειναι δυνατόν μια μουσική γραμμένη για τη θάλασσα, 

τους γλάρους και τα δελφίνια... να αποτελέσει πηγή έμπνευσης 

για τη σύνθεση ενός ποιήματος... 

της ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΥΡΙΑΣ
 της ποίησης 

ΓΙΟΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ- ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 

Έρχομαι...

Κραυγή… η σιωπή μου.

Κραυγή ερωτική που την ακούς κάθε νύχτα, 

όπως ακούς… της καρδιάς σου τους χτύπους,

τις ώρες τις μεταμεσονύκτιες που ξαγρυπνάς, 

γράφοντάς μου στίχους ερωτικούς...

Άνεμος… το παράφορο πάθος μου, 

που ορμά… και σε τυλίγει το χάραμα, 

όταν ξυπνάς και με ζητάς και με λαχταράς 

και με φέρνεις κοντά σου...

Κύματα… ο έρωτάς μου, 

κύματα θεόρατα, αφρισμένα, μανιασμένα,

που έρχονται να σε σκεπάσουν με ορμή τιτάνια, 

τα μεσημέρια, τις ώρες που ο ήλιος της Αγάπης 

φλέγεται μεσουρανώντας σε ουρανούς ευτυχίας.

Σαν τα δελφίνια που στροβιλίζονται

πάνω απ’ τα βαθυγάλανα νερά,

θα ’ρθω στις θάλασσες 

της αγκαλιάς σου…

Τα φιλιά μου,

κοπάδια άγριων γλάρων,

ποθούν να ξεκινήσουν ταξίδι ατελείωτο

στα μαγικά του κορμιού σου πελάγη…

Δεν αργώ… 

Άκου, άκου τη σιωπή μου…

Άκου τη σιωπή μου που σου κραυγάζει:

«Έρχομαι…».

Γ. Α. - Π. "Έρχομαι..." (Από τη Συλλογή "Συμπληρωματικά...")

https://www.youtube.com/watch?v=-APtemVxKD0