<<ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ>>
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΓΡΑΦΗ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΓΚΟΤΣΗ
ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...
Στήριξα τα χέρια μου
στις αντηρίδες του καιρού,
κοιτάζοντας πέρα μακριά στο πέλαγος.
Είδα,παλιρροικά κύματα
στο ύψος τριών πετοσαύρων
να σαρώνουν τις αγαπημένες μου αμμουδιές
λέγοντας λόγια ακατάληπτα.
''Αλίμονο στους ανθρώπους
ότι δωρεά λάβατε το φως,
τους ανέμους,
το νυχτερινό λαμπύρισμα των άστρων,
της βροχής την ψιθυριστή κατάβαση.
Ότι δωρεά λάβατε
το πεύκο,τον λέοντα,τον ιέρακα,
της ζωής την ανοιχτή ανάβαση...''
Ταραγμένος έστρεψα το βλέμμα μου
προς το βουνό.
Είδα,χιονοστιβάδες ατέρμονες
να στροβιλίζονται
κυλώντας ορμητικά στις πλαγιές,
λέγοντας και αυτές λόγια ακατάληπτα.
''Αλίμονο στους ανθρώπους
ότι δωρεά λάβατε
τον ποταμό Αχέροντα,
το κρασί της αμπέλου,
του μύρου το αναβρυτό άρωμα.
Ότι δωρεά λάβατε
τη Θεία ενόραση,
της ψυχής το αιώνιο πέταγμα,
της καρδιάς το κόκκινο χρώμα....''
Τρομαγμένος ξύπνησα
από το μεσημεριανό μου
ενύπνιο,
παρακαλώντας τα τριαντάφυλλα
του κήπου μου
να σκεπάσουν τις ανοιχτές μου πληγές.
Νίκος Δημογκότσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου