BloomingWord

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΧΩΣ ΤΙΤΛΟ ΑΠΟ 

ΤΗΝ ΕΦΗ ΚΑΛΥΒΑ 

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΟ 

Κυλά η ζωή εμπρός μας, δες
το παρελθόν του μέλλοντος εμείς 
Το χέρι μου γλιστρά σε ένα βράχο 
κι ένας πολτός ιδεών τριβή γεννά. 
Ένα παράσημο ραμμένο 
στο μπράτσο μου με καταδικάζει 
και το νερό που τρέχει με παρασέρνει 
από το κοινό αίσθημα στο κοινό συναίσθημα 
αυτό που διαπερνά κάθε πλουτώνιο πέτρωμα 
κι αντέχει τους αιώνες
και τα σώματα που πήραν τις ιδέες τους 
στα βάθη της ανθρωπότητας 
βάφτισαν τα σπήλαια θησαυρο-φύλακες
του «ανθρώπου».
Κοίτα ανορθώνονται πάλι 
στο πολυπτυχωμένο «τίποτε» απολιθωμάτων
να γεννηθούν πάλι αγώνες , 
Βόλγα του ουρανού μας…. 
21/1/17
ΕΥΜΟΡΦΙΑ