Μέμνησω της Άνοιξης.
Ακροπατώντας στην αυλή της φωτεινής έκφρασης
έπεσα πάνω σε ώριμους μυγδαλανθούς.
Μεθυστικό άρωμα θυμίζει
πρωτόλεια όσφρηση γένεσης,
σαν η επιλογής ζωής να είναι
αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης.
Πρωτόπλαστη επιταγή επιβάλλει
την ανέγγιχτη θαυμαστική κίνηση
αυτή που αποτρέπει την άπληστη αφή στο δοξαστικό έργο.
Αυτή δεν είν’ ‘άλλη παρά μια «απλή» αμυγδαλιά,
μούσα όμως τόσων και τόσων.
Μπλεγμένη με κισσούς και σύρματα
δηλώνει τόσο δυνατά
το πείσμα της επιταγής της ζωής.
Μπερδεμένη με ήλιο και συννεφιά
Πεισματικά χαρίζει την αγνή
Αντικειμενική απαρομοίαστη ομορφιά της.
Κι εκεί στην ιστορική της επανάληψη ύπαρξης
συμπαρασύρει κι έναν άντρα στη δόξα της.
Τον Μάρτη.
Όλγα Αχειμάστου
Ευχαριστώ την ποιήτρια κα Όλγα Κανελλοπουλου για την όμορφη έκπληξη της δημοσίευσης του ποιήματος μου. Καλό μήνα σε ολους !
ΑπάντησηΔιαγραφή