Ψυχή της μοναξιάς
Ψυχή της μοναξιάς στο μαγικό ακρογιάλι,
τον στοχασμό απλώνει στο αλμυρό κύμα,
στην αμμουδιά φλοίσβιο μούρμουρο, ποίημα,
Η μελωδία αρχέγονη, λαξεμένη σε γρανίτη
μες τον βυθό διαχέεται, τον σιωπηλό κόσμο
αιώνιο ναυάγιο κι ο ήχος δραπέτης σε δρόμο
συμπαντικό στο ασημοφώς του αποσπερίτη
και στον φλοιό σιωπής της μαγικής Σελήνης.
Βοή, αστρικός τόνος, σαν προσευχή μοιάζει
από λευκόφωτο σμάρι αγγέλων που σκιάζει
τον ζόφο του απείρου σε θύελλα σκοτοδίνης.
Ψυχή της μοναξιάς στο μαγικό ακρογιάλι,
στο χρόνο αναζητά πνεύματος μονοπάτια,
στερνή φορά να τα διαβεί, σαν κάποτε πάλι
με στίχων μες τα δάχτυλα, το νου κομμάτια,
δώρο στης λήθης το βωμό και την αγκάλη
της σκόνης που στα ερμάρια χτίζει παλάτια.
Ναύπλιο - Καραθώνα 3.6.2016
Μίμης Μάζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου