ΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΠΙΠΙΝΑΣ ΕΛΛΙΣ

Πασπατεύω την πεμπτουσία των λέξεων!

Χρειάζομαι πολλές, ακριβές, ουσιαστικές!

Καταγράφω όσες καταφέρνουν

να ξαναφυτρώσουν

στον δοκιμασμένο κάμπο του Νου!

Είναι οι ημέρες πληγωμένες,

σιωπηλές

κι ας είναι ανταριασμένες!

Ο Νους ψάχνεται επιδιώκοντας

να ταξινομήσει την πληθώρα

σκέψεων... συλλογισμών!

Επιστρατεύει τα απαραίτητα

για την χρησιμοποίηση του λεξικού

για την σύνθεση κατάθεσης

συλλογισμών... του πανικού!

Η αναπνοή επιταχύνεται

ο πανικός σπρώχνει

το χέρι μηχανοποιείται

τα πλήκτρα τρέμουν...

Δεν προλαβαίνουν!

Έτος 2020... εδώ Σύδνεϋ!

Εδώ.... απανταχού!..

Ο άνθρωπος υποφέρει

άσχετα τόπου ή χρόνου!

Η εβδομάδα των Παθών

παίρνει ιδιαίτερη υφή!

Την ζούμε υπό μορφή όρων...

Είμαστε φυλακισμένοι!

Ας προσέξουμε το Νου και την Ψυχή...

ως κόρη οφθαλμού...

ορκισθείτε για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ!

Copyright: Πιπίνα Δ.Έλλη (Pipina D. Elles)

..

ΠΟΙΗΣΗ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

 ΟΛΓΑΣ ΑΧΕΙΜΑΣΤΟΥ 

Ο Πήγασος μου

Στιλπνό , κατάμαυρο έβενο,

καυτή πνοή στο μάγουλό μου,

η ανάσα του φωνή στα μάτια μου

κι εγώ αμίλητη

εις το προσκέφαλό μου.

Αδιάφορος κήπος εκεί

το ποδοβολητό του μόνο ανθούσε.

Ανάσες δύναμης οι όψεις του,

το πέταλο στο χώμα κλυδωνούσε .

-Εσύ είσαι, μου 'πες

σαν στα σίγουρα.

Χαμόγελο στα χείλη σου οι λέξεις.

ψαλμός ο καλπασμός τ' αλόγου μου,

κονάκι βρίσκουν της χαράς οι νεύσεις.

Τι τυχεροί που είστε όλοι οι ζωγράφοι μας.

Εγώ μόνο ανάμνηση του όλου ανασαίνω.

Όλγα 'Ολγα Αχειμάστου

(Απ τη συλλογή Αταξίδευτα}

ΠΟΙΗΣΗ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΑΡΕΤΗΣ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ 

ΚΑΘΗΜΑΓΜΕΝΟΣ ΕΡΩΣ

Ολημερίς σκυμμένος μάζευε τα φύλλα της καρδιάς του.

Φύλλο και δάκρυ, δάκρυ και φύλλο.

Απόκαμε!

Μα, πόσα φύλλα έχει η καρδιά, πόσα η ψυχή δάκρυα;

Σηκώθηκε. Το βλέμμα κάρφωσε στο κάτοπτρο.

Ανατρόμαξε!

Μα εγώ ήμουν ο θάλλων έρωτας, ψέλλισε.

Ποιος με περιγελά;

Ποιος το σφρίγος μου φυλλορρόησε;

Καθημαγμένη η όψη μου. Με εξοντώνει!

Μήνα σαν αποδημητικό πουλί ν' αλαργέψω;

Κι η πόλη μου; Αυτή που εύμορφα ανάστησα και

λάτρεψα και στόλισα, η πόλη μου;

Α! Δεν αντέχω αμμοθίνα της ερήμου να γενεί.

Θα καρτερέψω! Σε μεταξοσκώληκα κουκούλι τυλιγμένος.

Θα καρτερέψω το ξαναπέταγμα της πεταλούδας

στης πεθυμιάς μου τον ροδώνα.

Η Πόλη μου προσμένει!

Αρετή Γουργιώτου

ΦΥΚΟΕΣΣΑ

" ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ"

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ

ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ!

Εμήνυσα του φεγγαριού τη ρότα του ν' αλλάξει

να αντιμιλήσει του ιού το Χάρο να τρομάξει

Του ζήτησα να υψωθεί πιο πάνω από τ' αστέρια

να σταματήσει όπου γης αστράφτουν τα μαχαίρια

Να αγκαλιάζει τους φτωχούς, και τους αδικημένους

να συντροφεύει όσους πονούν, λαούς ξεριζωμένους.

Φεγγάρι μου, τα μάτια σου αιώνες χρόνια βλέπουν

όσα παράξενα στη γη, που οι πιο φτωχοί αντέχουν

Δείξε για άλλη μια φορά, την περισσή φροντίδα

βοήθησε όλους εμάς χάρισε μας Ελπίδα.

Ο άνθρωπος ο υστερικός τη δύναμή να χάσει

Φεγγάρι κάνε το κακό απ' το καλό να σκάσει..

Πόσα τα μάτια σου θωρούν στου χρόνου την πορεία

Δώσε το φως Σου άλλη μια φορά... να ρθει η σωτηρία...

Αχ φεγγαράκι μου λαμπρό το έχω εμπεδώσει

πως άνθρωπος τον άνθρωπο έχει τονε προδώσει

Ωστόσο, τη βοήθεια στείλε για τα παιδάκια

σε λατρεύουν ακούγοντας για σε παραμυθάκια

ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ!

Μαρίνα Ι. Προμπονά

ΑΕΝΑΟΝ ΦΩΣ