ΕΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ

ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ

https://www.youtube.com/watch…

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΣΤΟ ΑΦΑΛΜΥΡΟ ΑΚΟΥΜΠΩ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ 

ΣΤΟ ΑΦΡΑΛΜΥΡΟ ΑΚΟΥΜΠΩ!

************************************

Εκεί που χάνονται οι αξίες

τρυπώνουν των ποιητών οι σκέψεις.

Το ταραγμένο πέλαγος οι στίχοι τους κοπάζουν

Τον ορίζοντα

μ'αλήθειες φωτός ουρανού ζωγραφίζουν.

Χρωματίζουν τα λόγια τους

και με τον χρωστήρα του κύματος

Τραγουδούν

με τις χορδές του μπάτη

της ελπίδας άσματα.

Κι αυτά, για παρηγοριά,

γίνονται μυρωδάτα λουλούδια,

στίχοι απελευθερωμένης καρδιάς...

Σε λίγο

και του Αιγαίου οι αέρηδες

να σιγούν υποχρεώνονται,...,

και να υποκλίνονται...

Στις ακτές της Νάξου τα ποιήματα ξυπνούν

Χαρούμενα τα κύματα κυλούν κυματιστά,

τις ευεπίφορες καρδιές γλυκαίνουν.

Πανέμορφοι γλάροι φέρνουν μηνύματα

κι ο Ποιητής ως τους ακούει

ποτίζει το ανυπάκουο εγώ

με μυρωμένο πέλαγος !

Κύματα στίχοι,

απωθούν τις ψευδαισθήσεις,

Κι εγώ

αρνούμαι τις ατασθαλίες της προδοσίας.

Δεν σηκώνω άλλο τον Σταυρό...

Δεν περιφρονώ άλλο τον εαυτό μου.

Αγαπώ τη ζωή!

Παλεύω με τα κύματα και τα κατακτώ!

π.σ "ΦΩΣ!"

Μαρίνα Ι. Προμπονά

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ
"ΤΩΝ  ΤΡΥΓΗΤΩΝ ΟΙ ΩΡΕΣ" 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΒΟΥΛΑΣ ΚΑΠΙΡΗ 

ΤΩΝ ΤΡΥΓΗΤΩΝ ΟΙ ΩΡΕΣ

Τσιμπολογούν το αμπέλι της ζωής,

γεύονται ώριμες στιγμές τα πρέπει!

Στου χρόνου την κληματαριά,

άγουρες, οι αξόδευτες

των θέλω οι στιγμές,

καρτερικές, ικέτιδες γονατιστές!

Ρόδινες αχνοφαίνονται

σαν όραμα στις φυλλωσιές,

οι εικόνες οι ιδανικές,

του αύριο οι νοσταλγικές!

Όπως τις θέλει η ψυχή,

οι επιθυμίες μας γλυκές!

Ηλιόλουστη κι η προσμονή

ως να γλυκάνουν οι χυμοί!

Κι όσο καλπάζει στο άτι του ο καιρός,

οι άρπαγες καραδοκούν,

αδιάντροποι οι καιροσκόποι!

Στου παραλόγου το σκοπό,

οι σαλτιμπάγκοι οι απεχθείς

κλέβουν του αθώου το μερτικό!

Αστράφτει η ελπίδα της ζωής,

παραμερίζει το κακό!

Στημένα σκιάχτρα θλιβερά

στέκουν τα δήθεν στις γωνιές,

τους τσιμπολόγους ν' απωθούν.

Αγάλι αγάλι, μέλι θα γενούν

των τρυγητών οι ώρες

που θα ρθουν!

Για μας οι πιο όμορφες στιγμές!

Ας είναι οι αγκάλες ανοιχτές!

~ ~ V.K ~ ~

Voula Kapiri

26 / 9 / 2016

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

 ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, 

ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ. 

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ 

****************************

Η Αγάπη είναι ευλογία

έχει της ψυχής γενναιοδωρία

Σαν πανσέληνος γλυκά κοιμίζει

σαν τη θάλασσα μας ψιθυρίζει

σαν τον πλάτανο μας ξεκουράζει

σαν τη μάνα μας σφιχταγκαλιάζει

Η Αγάπη δεν είν' από πηλό

μα ένα άυλο χαμόγελο γλυκό

Η φωνή στο Φίλο χαρισμένη

Μια φωνή αδελφών αγαπημένη

Ένα θεώρημα με αποδείξεις

Δεν χωράει μίσους αποκλίσεις

Ένα δώρο απροσποίητο

δεν ποθεί ποτέ της το κακό

Δεν ζητάς για να σου την προσφέρουν

Τους γυρεύεις μα και σε γυρεύουν

Είναι Δώρο ανταποδοτικό

χωρίς στόχο μεροληπτικό

Αν στη δίνουν να την επιστρέφεις

τότε μόνο την Αγάπη έχεις

Χάρισε μου την, όπως στη χαρίζω

Μην μ' αφήνεις στον καιρό τον γκρίζο

Όταν μου τη στερείς εγώ δεν ξέρω

στη ζωή μου τι θα καταφέρω

Της Αγάπης το ιερό βιβλίο

έχει τις υπογραφές ημών των δύο

Χάρισε μου την Αγάπη πάλι

να την έχουμε στο προσκεφάλι

να μας τραγουδά ,να ψιθυρίζει:

η Αγάπη ευτυχίες χαρίζει...

Της Αγάπης το ιερό βιβλίο

έχει τις υπογραφές ημών των δύο

Μη μ' αφήνεις στον καιρό τον γκρίζο

Πες μου απ' την Αγάπη δεν χωρίζω...

Από την π.σ μου "ΦΩΣ"

Μαρίνα Ι. Προμπονά

 ΑΝΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ,  

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΤΟΥ ΣΑΛΟΝΙΚΙΟΥ ΠΟΙΗΤΗ 

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΑΝΤΑ 

ΛΙΤΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΤΤΑ

Πάλι ένα λόγος γλυκός

με το άρωμα του βασιλικού

ανήμερα του Σταυρού αναδύεται

απ' της ψυχής σου τα έγκατα

όλα τα αγαπώ που σε μακαρίζει η ζωή

κι είναι μια ποίηση αυθεντική

Πάλι εσύ κι εγώ ,εγώ κι εσύ

και σε αξιώνει να ζεις τους παράδεισους.

-ένα δίδυμο άστρο-

με τη λάμψη της ομορφιάς και της ωραιότητας

θα χορέψουμε στη δίνη της ποίησης

και θα πούμε στην Παναγιά μας τα χαίρε

και ψηλαφίζουμε τις πτυχές απ’ τις Καρυάτιδες

που μας αξιώνει να αναπνέουμε

της Ελλάδας τ’ αρώματα

και το φως του Απόλλωνα

την ελιά και το πεύκο

να υμνήσουμε το «Απρόσιτον Φως»

ένα κόσμο προγονικό που φωτίζει

όλη τη γη.

Πάλι εμείς θα πορευτούμε λιτά και απέριττα

αφού έτσι μας έμαθε και το θέλει η ποίηση!

Θεόδωρος Σαντάς,Θεσσαλονίκη,14-9-2019

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ  

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΤΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥ ΠΟΙΗΤΗ 

ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΓΚΟΤΣΗ  

ΜΗΝ ΑΠΟΣΤΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ !

Μην αποστείς την ευθύνη !

Χωρίς χειρόκτια πιάσε το σπαθί.

Στην τρομερή του κόψη

να ματώσουν τα νέφη,

ο ήλιος να δακρύσει φως.

Και τα παιδιά, χαρούμενα

στις αυλές της οικουμένης να παίζουν.

Και στα σχολεία την ορμή,

να μετουσιώνουν σε γνώση,

σταθερά κτίρια Δημοκρατίας οικοδομώντας...

Μην αποστείς !

Πιάσε το χέρι του πρώτου Ανθρώπου

που θα περάσει δίπλα σου

και πέστου :

Εμείς μαζί θα προχωρήσουμε

στις λεωφόρους των Ανοίξεων και των Καλοκαιριών

και ορθοτομούντες τα Φθινόπωρα,

με μυριάδες τζάκια τους Χειμώνες θα ζεστάνουμε...

Έτσι που η Ειρήνη να πει :

Καλοδεχούμενες οι ψυχές και τα σώματα

και οι ζωές αυτών,

ότι μόνη μου δεν ημπορώ,

τον πόλεμο να εξορίσω, εις το πυρ το εξώτερον...

Μην αποστείς την ευθύνη !

Για να έχεις πεθαίνοντας αφήσει,

την Αγιοτέρα Διαθήκη Ζωής,

εις τους αγέννητους...

Νίκος Δημογκότσης.

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΦΑΤΟΥΡΟΥ 

ΡΥΘΜΟΜΕΤΡΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

ΡΥΘΜΟΜΕΤΡΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Σε ΤΡΙΟΛΕΤΟ θέλω να σου γράψω,

κατάθεση ψυχής το σ’ αγαπώ.

Σ’ ένα ΡΟΝΤΕΛΟ το φιλί μου θα καρφώσω

και σε ΣΟΝΕΤΟ τα δυο χείλη σου θα πιω.

Η ΒΙΛΑΝΕΛΑ σαν ζηλιάρα θα κοιτάζει,

νεύμα στο ΠΑΝΤΟΎ σκιαγραφεί κρυφό, κλεφτό.

Και μια ΤΕΡΤΣΙΝΑ τρυφερά θα αγκαλιάζει

στίχο ελεύθερο, καθήμενο σε ανθό.

ΛΕΝΑ ΦΑΤΟΥΡΟΥ.

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΛΕΚΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ 

ΑΡΕΤΗΣ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ

ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟΝ

Ικέτις αγάπης, Ηλίανθε, το πρόσωπό σου στον κύκλο
του Ήλιου στρέφεις αενάως.
Του μαρασμού το χρώμα το φαιοκίτρινο 
ντυμένος, εκλιπαρείς επανένωση.
Ο έκλαμπρος Φαέθοντας, όμως, δεν λησμονεί, ώ Κλυτία, τον φθόνο σου για τον έρωτά του με την Λευκοθόη.
Τούτο το τίμημα πληρώνεις,
θλιμμένο μου λιοτρόπι, για το άλογον και παράλογον!
Και μεις μακαρίζουμε σέ για την ομορφάδα σου, αγνοούντες την απέλπιδα έκκληση απωλεσθέντος έρωτος.

Μην προσμένεις γυρισμό!
Αλλού τοξεύει ο φτερωτός θεός,
ερήμην σου.

Αρετή Γουργιώτου

"ΛΥΔΊΑ ΛΊΘΟΣ"

                       ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΛΙΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

 · 

ΓΟΥΛΙΕΣ ΑΠΟ ΜΙΝΘΗ

Κάτω από τα ψηλά μπαλκόνια 

της Βουνούκας

μύριζε ο ασφένταμος και το στυφό καρύδι.

Αργάτες έτρεχαν οι μνήμες 

ψηλά στου Κόρομπη τη βρύση

να πιούν νερό να ξεδιψάσουν.

Σήμανε αποβραδίς 

η καμπάνα στον Άγιο Νικόλα

ο κάματος έκαμε την προσευχή του

να ξαποστάσει στης πλύστρας το σκαφίδι.

Σήμανε στο σήμαντρο ο μόχτος τ' αλωνιού

η σπιρτάδα της ρίγανης στο στόμα..απόσπασμα, συλλογή "ΤΗΣ ΗΛΕΙΟΠΕΤΡΑΣ"

Litsa Dimitropoulou

ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΜΑ ΤΟΣΟ ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ 

ΜΙΚΡΗ ΣΤΑΓΟΝΑ

Ήθελε, μα δεν μπόραγε, ήτανε μια σταγόνα, 

μια σταγονίτσα, τόση δα, με λυγισμένο γόνα. 

Τι δύναμη να είχε αυτή; τι μπόρειε να νικήσει; 

Μικρό ανήμπορο παιδί ποιά μάχη να κερδίσει;

Καμιά! 

Ήταν μονάδα, ένα τίποτα, όχι φωτός η δάδα. 

Μα, αν συνταχθεί, αν μ’ άλλες συμβιώσει,

η σταγονίτσα η μικρή τότε θα μεγαλώσει! 

Θα επιτύχει θαύματα, για να δημιουργήσει, 

όσα ομορφαίνουν τη ζωή, στολίζουνε τη φύση.

Το ίδιο με τα γράμματα συμβαίνει, μα το μύθο. 

Αν συνταχθούνε στη σειρά φτιάχνουνε ένα στίχο. 

Αν δίνουν λέξεις, νοήματα μ' αξίες της Αγάπης, 

τότε ο συγγραφέας τους λέγεται "Αγαπολάτρης".

Αν ομορφιές εκφράζουν, σκέψεις, συναισθήματα, 

τον άνθρωπο ανεβάζουν στης Ποίησης τα κτήματα. 

Μικρή σταγόνα και μπορεί ο ήλιος να τη σβήσει. 

Κι η λέξη κάποτε οδηγεί στον θάνατο, στη θλίψη.

Τίποτα αναλλοίωτο και σταθερό δε μένει… 

μα, και απ' το λίγο γίνεται η ζωή ευτυχισμένη…

ΜΑΡΙΝΑ ΠΡΟΜΠΟΝΑ

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΛΟ ΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑ

ΜΙΚΡΗ ΣΤΑΓΟΝΑ

Ήθελε, μα δεν μπόραγε, ήτανε μια σταγόνα, 

μια σταγονίτσα, τόση δα, με λυγισμένο γόνα. 

Τι δύναμη να είχε αυτή; τι μπόρειε να νικήσει; 

Μικρό ανήμπορο παιδί ποιά μάχη να κερδίσει;

Καμιά! 

Ήταν μονάδα, ένα τίποτα, όχι φωτός η δάδα. 

Μα, αν συνταχθεί, αν μ’ άλλες συμβιώσει,

η σταγονίτσα η μικρή τότε θα μεγαλώσει! 

Θα επιτύχει θαύματα, για να δημιουργήσει, 

όσα ομορφαίνουν τη ζωή, στολίζουνε τη φύση.

Το ίδιο με τα γράμματα συμβαίνει, μα το μύθο. 

Αν συνταχθούνε στη σειρά φτιάχνουνε ένα στίχο. 

Αν δίνουν λέξεις, νοήματα μ' αξίες της Αγάπης, 

τότε ο συγγραφέας τους λέγεται "Αγαπολάτρης".

Αν ομορφιές εκφράζουν, σκέψεις, συναισθήματα, 

τον άνθρωπο ανεβάζουν στης Ποίησης τα κτήματα. 

Μικρή σταγόνα και μπορεί ο ήλιος να τη σβήσει. 

Κι η λέξη κάποτε οδηγεί στον θάνατο, στη θλίψη.

Τίποτα αναλλοίωτο και σταθερό δε μένει… 

μα, και απ' το λίγο γίνεται η ζωή ευτυχισμένη…

ΜΑΡΙΝΑ ΠΡΟΜΠΟΝΑ