ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΤΙΤΛΟ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΕΚΑΤΗ
Αφήσαμε, πίσω
την φθορά του εγώ
προσφορά
στο μεταξένιο βυθό
σε μια κατά κανόνα
συνθήκη - προστασία
για τους αγγέλους .
Διαφυλάξαμε
το μαζί
απο μια αινιγματική θλίψη
κεκλεισμένων των θυρών,
επικαλούμενοι το άφθαρτο
της αγάπης...
Οριοθετήσαμε
την εκπνοή της ζωής
στις ανάγκες του φόβου
χωρίς ντροπή.
Έγραψες για το τέλος.
11/4/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου