<<ΠΟΙΗΣΗ>>
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΟΛΩΝ...
ΒΙΒΙΑΝ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ-ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ποίηση!
Αιθέρια ύπαρξη στις εσωτερικές αυλαίες των ματιών της ψυχής...αγγελική και δαιμονισμένη... λίμνη και θάλασσα αγριεμένη...μια φλόγα που δεν τρεμοσβήνει ούτε στο πιο ατίθασο αγέρι...άτρωτη...λυγίζει...για μια στιγμή πεθαίνει, την άλλη το πάθος της πηγή, νερό αθάνατο και αίφνης την ανασταίνει...
Ποίηση!
Στα ορατά τοπία της ψυχής,
μες του ανέσπερου φωτός ζωγραφισμένα και μες του σκοταδιού τα σμιλεμένα...
στους κραδασμούς των συναισθημάτων και στην έκσταση της αφύπνισης των αισθημάτων...
στον οργασμό της ομορφιάς και στο μαράζωμα της ασχήμιας...
γεννιέται κι αναδύεται η ποίηση, ερωτοτροπεί...σαγήνης ...θέλξης στίχους γράφει...πόνο και καημούς υμνεί...αλλά και σατιρίζει....η πένα της από το μελανοδοχείο της καρδιάς με αίμα καυτό κυλάει , στίχους που άλλοτε λευκό περιστέρι γίνονται να στείλουν μήνυμα αγάπης κι άλλοτε μια ιστορία θλιβερή... μια αδικία πεπραγμένη...μία δικαίωση κι άλλοτε οι στίχοι εξαγνισμό αναζητούν....όταν μια αμαρτία την ψυχή βαραίνει.....................................................................................................Ποίηση!
Στο λίκνο το νανούρισμα...στης νιότης καρδιοχτύπι...και στις φουρτούνες της ζωής εσύ το αραξοβόλι!
Βίβιαν Παπαϊωάννου-Ασπροπούλου 21/03/2018
Αιθέρια ύπαρξη στις εσωτερικές αυλαίες των ματιών της ψυχής...αγγελική και δαιμονισμένη... λίμνη και θάλασσα αγριεμένη...μια φλόγα που δεν τρεμοσβήνει ούτε στο πιο ατίθασο αγέρι...άτρωτη...λυγίζει...για μια στιγμή πεθαίνει, την άλλη το πάθος της πηγή, νερό αθάνατο και αίφνης την ανασταίνει...
Ποίηση!
Στα ορατά τοπία της ψυχής,
μες του ανέσπερου φωτός ζωγραφισμένα και μες του σκοταδιού τα σμιλεμένα...
στους κραδασμούς των συναισθημάτων και στην έκσταση της αφύπνισης των αισθημάτων...
στον οργασμό της ομορφιάς και στο μαράζωμα της ασχήμιας...
γεννιέται κι αναδύεται η ποίηση, ερωτοτροπεί...σαγήνης ...θέλξης στίχους γράφει...πόνο και καημούς υμνεί...αλλά και σατιρίζει....η πένα της από το μελανοδοχείο της καρδιάς με αίμα καυτό κυλάει , στίχους που άλλοτε λευκό περιστέρι γίνονται να στείλουν μήνυμα αγάπης κι άλλοτε μια ιστορία θλιβερή... μια αδικία πεπραγμένη...μία δικαίωση κι άλλοτε οι στίχοι εξαγνισμό αναζητούν....όταν μια αμαρτία την ψυχή βαραίνει.....................................................................................................Ποίηση!
Στο λίκνο το νανούρισμα...στης νιότης καρδιοχτύπι...και στις φουρτούνες της ζωής εσύ το αραξοβόλι!
Βίβιαν Παπαϊωάννου-Ασπροπούλου 21/03/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου