<< ΕΜΦΑΝΗ ΣΗΜΕΙΑ>> 

ΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΕΣΠΕΡΟΥ- ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

ΕΜΦΑΝΗ ΣΗΜΕΙΑ
Είναι η ζωή μας
τρικυμισμένη θάλασσα 
γεμάτη μικρά μικρά κομμάτια
του καθρέφτη του εαυτού μας
που προσεδαφίζονται ανάστροφα
στα εφήμερα που προετοίμασαν
οι προηγούμενοι από μας
Και ταξιδεύει χωρίς προορισμό
χωρίς εισιτήριο
χωρίς πρίμα και γκάζι.
Σε κάθε της λεπτό
κατακερματίζει,συνθέτει
προσβάλει
προγραμματίζει,αναβάλει
βυθίζει και αναδύεται
προφέροντας πολικά
όσα η ψυχή δε μπορεί να σπάσει
στα μάτια και στα χέρια
Θρίαμβοι και ήττες
όλα δικά της
Όλα δικά της
και αυτά ακόμα που δεν γνωρίζεις
αλλά έρχονται!
Κι ευτυχώς να λες
και να δοξάζεις τη γη που δεν είναι επίπεδη
όπως αρκετοί πιστεύουν
για να αρπάξουν την ελπίδα
και να σε ποτίσουν με πλήξη και ανία!
Ευτυχώς να λες
γιατί που θα κρυβόσουν
όταν τα μαύρα πουλιά
που τις σάρκες σου ονειρεύονται
ορμούν κατά εντολή στην ψυχή σου!
Ευτυχώς να λες
γιατί ποιο κλαδί θα σε πρόσμενε
για να τραγουδήσεις
χωρίς να το ξεριζώσουν
για να μην χαλάσεις τον ύπνο κανενός!
Όχι πες μου
ποιος ήλιος θα ρχόταν ξανά και ξανά
για να σε ξυπνάει
και ποιο φεγγάρι
θα ζωγράφιζε τις νύχτες σου
για να σκεπάζεις στις σκιές του
την γύμνια που κληρονόμησες
Όχι πες μου
αν όλα ήταν επίπεδα
θα σκόνταφτες?
Θα σηκωνόσουν?
Αν δεν είναι αυτή η ομορφιά
ποιο κάλλος ονειρεύεσαι?

<< ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΕΣΥ ΝΑ 'ΦΧΑΡΙΣΤΙΕΣΑΙ>> 

ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΤΟΥ ΝΤΟΝ ΜΕΣΣΙΕ 

 ..ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ..ΕΣΥ ΝΑ ‘ΦΧΑΡΙΣΤΙΕΣΑΙ ‘’

Γιέ μου μ’ αγάπη άπ’ τη καρδιά να δίνεις ότι έχεις 

Μα μη ζητάς αντάλλαγμα για το καλό μη θέλεις

Θαρρώ το ξέρεις σίγουρα όπως το ξεύρουν όλοι 

Πως τη χαρά τη γεύεται προτού κάνεις τη δώσει

Όταν μπορέσεις κάποτε 

Να μη στενοχωριέσαι

Κι αν δε σου πουν ευχαριστώ 

Εσύ να ‘φχαριστιέσαι

Μεγάλος θα ‘σαι γιόκα μου

Ετούτο αν καταφέρεις 

Θα ‘χεις αλλάξει σίγουρα

Επίπεδο να ξέρεις

Αν σου ζητήσουν κάποτε, προσποιηθούνε κάποιοι 

Στον ψυχικό τον κόσμο σου, το παίξουνε ζητιάνοι

Πως έχουν την ανάγκη σου στα ποδιά σου προσπέσουν 

Μη σου βιάσουν την ψυχή να τους προσεχείς γιέ μου

Σ’ όποιον μποράς να στέκεσαι

Χωρίς εσύ να πέφτεις

Κι αν δε μπορείς να σπλαχνιστείς 

Μη σταματάς να φεύγεις 

Καλό μη γίνεις δικαστής

Τους άλλους να μην κρίνεις

Μα απ όλα το χειρότερα

Κάνεις αν κατακρίνεις..

Πολύ σπουδαίο άνθρωπος οποίος τα καταφέρει

Θα ‘χει αλλάξει επίπεδό το δυικό θα ξέρει…

ΝΤΟΝ ΜΕΣΣΙΕ

<< Ο ΤΕΝΕΚΕΣ>> 

ΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΑΝΤΩΝΗ ΘΑΛΑΣΣΕΛΗ 

Ο ΤΕΝΕΚΕΣ 

Άδεια ζωή 

γεµάτη στάχτες και λασπόνερα. 

Άσκοπα γυρνώ σε δρόµους ικεσίας 

µε τη βροχή να συνθέτει ατονάλ 

µελωδίες στην ορχήστρα του χρόνου. 

Ξυπόλυτος κλωτσάω 

τον τενεκέ των ονείρων µου, 

µπατίριµα της χαράς µου 

οι ξεκούρδιστες νότες. 

Βαδίζω και το κουβάρι 

ξετυλίγει άδειες σκέψεις 

σκεπασµένες µε κουβέρτες ελπίδας 

πάνω σε χοντρά χαρτόνια. 

Δίπλα το σκυλί σιγοµουρµουρίζει 

λαϊκό σκοπό, δεµένο 

µε τα τέλια του µπουζουκιού. 

Δίνω πασαπόρτι 

στον γκρεµό της ψυχής µου 

και αδειάζω τον κάδο 

των αναµνήσεων στ’ άσπρο χαρτί. 

Ανάβω τα καντήλια του πάθους 

στο µνήµα των ψυχών 

που αιµορραγούν και σκύβω να πιω 

το κρασί της λησμονιάς.

Όνειρο ήταν, άχρωµη οπτασία 

µιας άδικης ζωής που γεννιέται, 

ανασαίνει, σβήνει και χάνεται. 

Μένουν τα ίχνη απ’ τις πατούσες, 

αυτές που ξυπόλυτες 

συνεχίζουν να κλωτσάνε 

τον άδειο τενεκέ της περιπλάνησης 

για να ακούν τον ίδιο ήχο 

που αδιάκοπα σφυρίζει.

Θαλασσέλης Αντώνης 

<<ΣΤΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΤΟ ΦΩΣ>>> 

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΠΑΥΛΙΝΑΣ ΜΠΕΧΡΑΚΗ 

ΣΤΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΤΟ ΦΩΣ
Άνοιξα καί πάλι σήμερα τή πόρτα στών όραμάτων τό φώς,
καί πλημμύρισε ή ψυχή μου ήλιαχτίδες! Μά ξανάκλεισε
άπροειδοποίητα...Στέκομαι πίσω της ,μέ τόν πόθο καί
τήν έλπίδα,κάποια στιγμή,νά χτίσω άπ'τήν άρχή τά όνειρά
μου, γιά τά παιδιά μου,γι'αυτούς πού έρχονται πού θάρθουν,
γιά τούς άγέννητους,στή μικρή -Μέγιστη Πατρίδα μου,
δίχως νά λογαριάζω, νά μετρώ,Χινόπωρα, καί Χειμώνες !

ΠΑΥΛΙΝΑ ΜΠΕΧΡΑΚΗ

ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ... 

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΟΥΣΟΥ 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ--το ποίημά μου-΄΄Μέσα μου...΄΄καλό 

και αισιόδοξο Σ/Κ στους εκλεκτούς φίλους του fasebook !!!!

Μέσα μου κατέγραψα τις επιθυμίες

βραδύκαυστες,χωρίς προφύλαξη.

Στο σούρουπο αναδύετο η γαλήνη

μ΄άσπρη εσάρπα κι΄ένας λαβύρινθος

λέξεων σαν ορθωμένος στρόβιλος

κατευθύνονταν προς εμένα,το μέλλον

αείφθογγον πρόφτασα να χαιρετίσω,

πριν κατευοδώσω τις έννοιες μου όλες,

λίγο πριν με σηκώσουν οι λέξεις,

-γήινα κύτταρα της λεξικής κοινωνίας-

η ορμέμφυτη κρίση,η παράκλητος,

κι ένα οξύ ρεύμα ικανοποίησης.

Χορωδία ψυχών ο χρόνος κι ένα τοπίο

φλέβας-απορίας-φανερωμένης,όπως

η χοάνη του πόνου παροτρύνει το λόγο.

Ο ίσκιος χάθηκε στη βλάστηση,

Ο βυθός ασπρογυαλίζει σήμερα,

Κι η πέρκα ξαναγνέθει το χορτάρι !!

Από το βιβλίο μου ΄΄Ελπίζω Στον Αείφθογγο Μέλλοντα΄΄

εκδ.ΔΡΟΜΩΝ --Αθήνα --2015 σελ 11..

  

<<ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ... ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ>> 

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΜΑΡΙΤΣΑΣ VIBET-ΦΩΤΙΑΔΟΥ 

ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ... ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ !

Ηταν ο στοχος του...καθε πρωινο ναναι εκει! 

στην ιδια θεση ...στην Ανατολη του...Ο Ηλιος!!

Δεν ειναι παντα ευκολο παρολη την δυναμη της λαμψης του!

Το ξερει πως τιποτε δεν ειναι δεδομενο! 

Υπαρχουν συχνα εμποδια απειλητικα!

Το χρυσαφενιο χρωμα του κανει τον απλετο oυρανο να ζηλευει!

Και εκει που ειναι γαλανος ξαφνου γινεται γκριζος και συννεφιαζει!

καλει τα συννεφα να σκιασουν τον ηλιο,να αναβαλλουν την Ανατολη! 

Μεχρι και οι κεραυνοι εφθασαν για να δειξουν στον ηλιο 

πως εχουν και αυτοι φωτεινα χρωματα!

και ο Ηλιος περιμενει ..επιμενει!!

καπου καπου ερχονται και φιλοι του και τον ενθαρρυνουν! 

να και το ουρανιο τοξο με τα φανταχτερα του χρωματα!

και οταν η μπορα περασει...η Ανατολη προβαλλει!

χαρουμενη με χρυσαφενιες ανταυγειες !

Η πλαση γιορταζει!!Οι κηποι ανθιζουν!!

Τα σταχυα ωριμαζουν...θερρος!!

Οι δροσοσταλιδες της αυγης 

κρατουν το μυστικο της ομορφιας τους!!

και ειναι φορες που η λαμψη του τυφλωνει τους περαστικους!

Και ο Ηλιος παντα στην ιδια θεση

να καλημεριζει τον κοσμο!!

να φωτιζει τα κατωφλια της γης!!

Αυτος ειναι ο στοχος και η αποστολη του!! 

πριν ελθει η νυχτα ...το φεγγαρι!!

τωρα μπορει να ξεκουραστει !!

να ξαπλωσει στα μενεξεδενια χρωματα του δειλινου

πισω απο τα νυσταγμενα βραχυα!!

μαγευοντας τα προσωπα των ερωτευμενων

και του ονειρου!!

Την ιδια επιμονη και αποφασιστικοτητα κινητοποιουμε 

οταν θελουμε να επιτυχουμε τους στοχους μας!!Επιθυμια..οργανωση....επενδυση!!

αυτοπειθαρχια..ενθουσιασμος... απογοητευση!!

αλλα παντα ο στοχος μας ετοιμος να προβαλλει

στις Ανατολες της προσπαθειας και της επιτευξης!!

Μαριτσα VIBET /ΦΩΤΙΑΔΟΥ "Οταν η ψυχολογια συνανταει την ποιηση"

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΠΕΡΙΚΛΗ ΧΑΤΖΗΣΤΙΛΗ 

Το αποτύπωμα του χρόνου
κι η δίψα της νιότης,
χαραγμένα στα δάκτυλα μας,
και τα χέρια μας 
σαν διαβατάρικα πουλιά
που κατάπιαν τη λήθη
απ΄την πλησμονή και τη στέρηση,
και τα βήματα μας
ήχοι στερνοί μιας αγάπης
που εξαγνίζει
τις χάρτινες μέρες μας,
ήχοι στερνοί μιας αγάπης
που κυοφορεί
τη δωρεά της μετάληψης
στο άρρητο της ψυχής
και του λόγου....

<<ΕΡΩΤΑΣ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝΩ>> 

 ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ 

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΤΑΚΗ ΚΟΥΡΒΑ  

 ΕΡΩΤΑΣ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝΩ         

Δεκαεφτά του Νοέμβρη ήτανε

που μια ματιά αγκίστρωσε την καρδιά μου

το βλέμμα σου ταυτίστηκε με το δικό μου

όπως το σκόπευτρο στον στόχο.

Η ψυχή αντιτάχτηκε στο άβουλο πρόσταγμα

μπολιάστηκε με τη φωτιά του έρωτα

Πέταξα το αμπέχωνο,

στην απουσία της αστροφεγγιάς

φόρεσα το μαύρο σου πουλόβερ.

Τα ξέκορμα χτυποκάρδια σου

κάλυψαν του όχλου τη βουή.

Οι σφαίρες τροχοδρομούν, χωρίς αποστολή

ήσουν τόσο κοντά στα γήινα πεφταστέρια.

Τη φρικώδη εκείνη μυρωδιά

σκέπασε το άρωμα του κορμιού σου.

Έκτοτε, βλαστερά, κυρτά, ροδολούλουδα

κοσμούν αυλή, και καγκελόπορτα.

Άπραγοι αδράχτηκαν από ψεύτικες συνειδήσεις

μα εγώ, το χέρι σου γερά κρατώ.

Η αντάρα εκείνης της νυχτιάς ποθούσε

να ντυθεί την χαραυγή της καλημέρας

όπως η Δημοκρατία αγαπά την πρώτη σκέψη.

Πέρασαν τόσα χρόνια, σφιχτά το χέρι σου κρατώ.

                                       Τάκης Κούρβας