Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΕΚΟΥΛΟΥ- ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
ΣΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ.
Σκιά ορφανή
Στο πλήρωμα της μέρας
τα χνάρια μου
σκαριφίζουν τις αλήθειες μου.
Οι θύμησες υποκλίνονται
στου σύθαμπου το φίλεμα
και το φως αλαφροπατώντας,
υποχωρεί στα παρασκήνια.
Είναι στιγμές,
που στο μετερίζι
μιας ατέρμονης λησμονιάς
εραστής αναδύεσαι.
Μα το φιλί σου, φονεύει στον τοίχο,
μια σκιά ορφανή από ταίρι.
Κείνες τις ώρες,
τα θέλω μου, ντυμένα στα μαύρα,
σε άγνωρο πλάτωμα
τρέχουν να σε προφτάσουν,
μα παραπαίουν,
ξεγελασμένα από τον κίβδηλο λυγμό σου
και στης αυγής τη γέννα
άηχα ξεψυχούν.
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου