ΣΤΙΣ 17-4- 2016 ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΛΙΟΝ <<ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ>>,

 ΕΓΙΝΕ Ο ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΞΑΣΤΕΡΟΝ

<<ΚΕΛΑΙΝΩ>>

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΖΑΛΩΝΗ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΑΙ  ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΙΟ ΖΑΛΩΝΗ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ.

ΣΤΙΣ 15-4-2016 ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ <<11ο Εαρινό Bazaaart >>

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΑΡΜΑΡΟΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΜΕΛΗ, Σκηνοθέτη, Ποιήτρια, μέλος του Δ. Σ. της Π. Ε. Λ.

ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ,  <<Ένδυμα Θεάτρου >> ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΛΥΠΤΟ ΑΠΟ ΠΟΡΟΛΙΘΟ,

ΤΗ <<Νίκη της Σαμοθράκης>>.

ΣΤΙΣ 16-4-2016, ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ <<ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ>>, ΕΓΙΝΕ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ Σ. ΑΡΑΠΗ

<<ΜΕ ΒΡΑΓΧΙΑ ΑΝΑΣΑΙΝΩ>>.

ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ Ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΣΩΚΟΣ Δημοσιογράφος, Ποιητής

ΚΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΑΝΘΑΚΟΣ Μαθηματικός, Συγγραφέας.

Απαγγελία, Τραγούδι, Η ΕΛΕΝΗ ΤΖΑΓΚΑΡΑΚΗ.

Κλασική κιθάρα, Μελοποίηση, Τραγούδι Η ΑΘΗΝΑ ΞΑΝΘΑΚΗ.

Τραγούδι Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΖΑΜΤΖΗ.

                                                                                 

                                                                                

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΜΙΝΑΣ ΜΠΟΥΛΕΚΟΥ

<<ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ>>,

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ.

ΈΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ...

Έλα να παίξουμε, όπως παίζαμε κάποτε

ξένοιαστα παιδιά αλαφιασμένα

απ’ το κρυφτό στις χαραμάδες των δέντρων,

αγκαλιασμένα χέρι χέρι,

μετρώντας τ’ άστρα ένα ένα,

που φέγγιζαν στον πελώριο ουρανό μας.

Έλα να παίξουμε,

να ξεχαστούμε στην λήθη του χρόνου

να μοιραστούμε πάλι απ’ την αρχή

την περιπέτεια στ’ όνειρο .

Χρυσές κλωστές έγνεθαν το παραμύθι 

υφασμένο απ’ τις Μοίρες, σε χιτώνες λευκούς. 

Λουλούδια κεντημένα 

άνθισαν σαν Μυστική Ευχή.

Δώρα απέραντης αγάπης και ευλογίας

έρρεαν στο παραθύρι της ψυχής,

χαμόγελα σκόρπισαν παντού.

Ξεθωριασμένες νότες 

ξανά ζωντάνεψαν

σε μια χαρμόσυνη τελετή,

σε μια υπέρλαμπρη γιορτή,

και εγώ έγινα ξανά,

η Βασίλισσα σου, 

η Κυρά του Πύργου σου,

μακριά απ’ τον στοιχειωμένο τρελό,

μακριά απ’ τις φωνές του κόσμου.

Έδιωξα κάθε σύννεφο Βασιλιά μου

πιστή υπήκοος στο Βασίλειο σου.

Σε θρύλους μακρινούς, 

θα χτίσω την Νέα Μας Ζωή.

Σε χώρες μαγικές, 

θα ταξιδέψω μαζί σου, 

σε μια αέναη κίνηση, 

στις παρυφές του απείρου

σκίρτημα φωλιασμένο

στης πορφύρας τα ανθισμένα ρόδα.

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΚΔΟΤΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

<<Ποιητικόν>.ΤΗΣ ΛΙΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

<<ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΟΙΗΜΑ>>.

Το ωραιότερο ποίημα το κρατώ για σένα

-μυρωδικό που φύτρωσε σε ηλιόπετρες ανάσες-.

Με τον αναπαμό του νου σου θα το γράψεις

σαν τα δάχτυλα της γραφής σου σε προδώσουν

και τα προικιά τους θα χαρίσουν στο χώμα.

Έχει και η γη ανάγκη από λευκές σελίδες

να γράψει την πιο σκοτεινή της ιστορία

όταν για πάντα νυχτώσει 

και αποκοιμηθεί το σούρουπο 

στων άγριων γκρεμών την πυράδα.

Το ωραιότερο ποίημα θα κλείσει το πιάνο

με ένα πένθιμο μπλουζ και μαβιές κορδέλες

ν' ανεμίζουν στης άψυχης πένας το σπάραγμα.

Μια σταλαγματιά στων δακρύων το νέφος 

θα χαράξει το μολύβι των ύστατων στίχων

θαλερή ελεγεία στων πλήκτρων το πάτημα

με τενόρο και υψίφωνο το μοιραίο το ποίημα 

να υμνεί το κύκνειο του άσμα.

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΜΑΥΡΩΝΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ

<<ΜΙΑ ΡΙΖΑ ΜΥΘΟΥ>>,

<<Η ΠΟΛΗ>>.

Η ΠΟΛΗ

Η πόλη που κατασκεύασα

κάποιες μεθυσμένες ώρες

δολοφονήθηκε.

Στα αθώα της στήθη

ρεμβάζει ακόμη ανήσυχο

το μαχαίρι.

Ο πόνος ψιθυρίζει

μέσα σε σπασμένα κύματα

«θα φύγουμε απόψε,

μάζεψε τα χαρτιά και τις δαντέλες,

θα ’ναι όμορφο το ταξίδι».

Θαυμάσια νεκρή πολιτεία μου,

φόρεσε μια γιορτινή γραβάτα,

σήκω

και κλείσε το δάκρυ.

"Μια Ρίζα Μύθου"

Μαίρη Μαυρωνά

ΕΝΑ ΛΥΡΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ, ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ, 

ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΤΕΡΓΙΑΚΗ.

ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ …

Ριγώ εμπρός σου κι ανακαλώ!

Γνωρίζω πως σε πίκρανα, τα μάτια κλείνοντας σε σένα…

πισωγυρίζοντας σ’ αγώνες, αδιαφορώντας στις πληγές σου!

Ξέρω πως δεν συνάδει η στάση μου, με σένα…

Ξέρω πως δεν ταυτίζεται το Φως μου, με το δικό σου Φως !

Αντιλαμβάνομαι πως δεν σε στήριξα όσο έπρεπε,

πως δεν συνέχισα με στόμφο, εκείνο που παρέλαβα!

Ξεχάστηκα στις ατραπούς της θολερής ντροπής,

προσπαθώντας να ισοσταθμήσω το μένος…

Μα η καρδιά μου είναι κενή… 

Χωρίς εσένα να λάμπεις από ζωή,

το Είναι μου ολόκληρο, είναι κενό!

*

Συγχώρεσέ με, γιατί αντιτάχτηκα στην δική σου πορεία 

που οδηγεί η ειμαρμένη του σύμπαντος και δημιούργησα πληγές …

Συγχώρεσέ με, γιατί ενώ γνωρίζω τις αξίες σου,

εγώ εθελοτυφλώ και σωπαίνω!

Συγχώρεσέ με, γιατί ενώ τώρα βιώνω το αποτέλεσμα 

των λανθασμένων μου επιλογών, εγώ έχω ακόμα την ανωριμότητα,

να σηκώνω το δάχτυλο στον αδελφό μου,

θυμίζοντάς του την διχόνοιά μας!

*

Σωγχώρεσέ με, γιατί σε αρνήθηκα,

αποδεχόμενος όλους εκείνους που σε διέβρωσαν…

Συγχώρεσέ με, γιατί ενώ έπρεπε να σε στηρίζω με κάθε μου πράξη,

κάθε παλμό, με την ανάσα μου ακόμα,

ε γ ώ σε πρόδωσα, να σταυρωθείς!

*

Ξέρω βαθιά εντός μου, ότι φταίω…

Μα Σ΄Αγαπώ !

Σ’ αγαπώ Ελλάδα … γη των κυττάρων μου! 

Σ’ αγαπώ πατρίδα μου, αγαπημένη, 

Φως της ουσίας και των δοξασμένων προγόνων μου!

*

Μην λιγοψυχείς, στάσου αγέρωχη και όρθια

Εύμορφη και γενναία…

όπως εσύ μόνο γνωρίζεις … τόσο, όσο κανείς…

Πάρε απ’ την καρδιά μου, όσο και ό,τι θέλεις…

Γιατί μόνο αν είσαι εσύ καλά, είμαι κι εγώ, σ' αυτή την αμφίρροπη σχέση.

Μόνο όταν είναι αγέρωχη η ψυχή σου,

είναι κι η δική μου ψυχή !

*

Μείνε εκεί, έτσι όπως είσαι πάντα …

Λαμπερή και ολόφωτη 

Να ευλογείς τους σύμπαντες κόσμους,

Να νουθετείς !

*

Κι ακόμα…

Θέλω να ξέρεις,

Πως έστω κι αν μείνει μόνο ένα μόριο της ύλης πάνω στη γη…

με έμβλημά του την Ελληνική σημαία …

Κάτω από κει … θα είμαι εγώ …

Θα κείτομαι, εκεί στα πόδια σου …. Αναστημένος…

Να σ’ Αγαπώ !!!

Το παιδί σου,

Ο Άνθρωπος – Έλληνας !

.

© Στέλλα Τεργιακή

28.6.2015

ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

ΜΑΙΡΗΣ ΣΟΥΡΛΗ

<< Ο περιπλανώμενος νους ανιχνεύει το νόημα της ζωής>>

Τι κρύβεται στο παιχνίδι της άγνοιας και του κάθε ανέμου;

Πώς να παίξουμε με τα κύματα της θάλασσας,

πώς να μετρήσουμε τ’ άστρα του ουρανού

και πώς ν’ αποχτήσουμε των ταπεινών πουλιών τη χάρη;

Τρυφερή θωπεία! Γλυκιά αγωνία...!

Γινόμαστε πρόσφυγες στα ίδια μας τα όνειρα. Πρόκειται για κρυμμένα μυστήρια, όπου το άπειρο περιμένει…

Η ύπαρξή μας ωστόσο είναι ένα όμορφο παιχνίδι!

Προσπαθούμε να το ανακαλύψουμε χωρίς να μένουμε στην επιφάνεια. Ψάχνουμε για τη γεύση της ουσίας, τις αλήθειες τις πνευματικές.

Με υπομονή φτάνουμε στα βαθύτερα στρώματα.

Παντού κρυψώνες, κάθε μορφή μπορεί να γίνεται πόρτα. Όταν το παιχνίδι αλλάζει πορεία έχει μαγεία, ανανεωνόμαστε…

Τα παιδιά το ένα ξέρει που είναι κρυμμένο το άλλο, αλλά ψάχνει παντού για να δώσει στο παιχνίδι ποιότητα και μια νέα αρχή. Κερδίζει έτσι το δικό του κόσμο.

Δίνοντας χαρά στη ζωή μας την ομορφαίνουμε.

Βλέπουμε την καλή πλευρά, τι κερδίζουμε όχι τι χάνουμε.

Τίποτε δεν πρέπει να εμποδίζει την αισιοδοξία να κάνει παιχνίδι για να λάμψει. Καθώς ψάχνουμε θα βρούμε το καλό που κρύβεται από πίσω, θα ξεπερνάμε τις δυσκολίες.

Όσο για το παιχνίδι της μοναξιάς το καθορίζουμε μόνοι μας. Αξιοποιούμε επωφελές το χρόνο.

Μέσα στην ενέργεια της αφοσίωσης, της αντίθεσης, της αποχής, της αντίφασης, της διαχείρισης του χρόνου επικαλούμαστε την έμπνευση...!

Συνεχίζεται...

Μαίρη Σουρλή

Απόσπασμα από το κεφάλαιο: <Στα μυστήρια των ερωτημάτων>

από το βιβλίο μου:

<<Ο περιπλανώμενος νους ανιχνεύει το νόημα της ζωής>>

ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑ ΦΙΛΗ ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΔΡΕΟΥ

<< ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ>>

Τι ΚΡΙΜΑ που ολα για το ΧΡΗΜΑ..................

ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Είναι κι αυτή η σιωπή μέσα μου, μαρτύριο..

ούτε δευτερόλεπτο δεν σταματάει να ουρλιάζει.

Φτάνει μέχρι της γλώσσας μου την άκρη..

Την δαγκώνω μέχρι να ματώσει.

"Σκάσε της λέω, χάθηκαν κι οι "φίλοι" 

Τόσα που' χεις πει ποιος τάχα τα ακούει;" 

Αγωνίζεται απ' το λαρύγγι μου να βγει.

Πνίγομαι, σκοτώνω τις λέξεις, τις οξείες..

Κι αυτές ανακυκλώνονται, μαχαίρια και καρφιά..

Πάνε να εκτοξευθούν μα τις πνίγω.. 

κι όλο μου γυρίζουνε μπούμερανγκ......

Πονάω μα σωπαίνω, μ' άφησε κι η ρίμα..

Α να ,της φώναξα και ήρθε: Τι κρίμα....

"Τι κρίμα που όλα για το ΧΡΗΜΑ", μου είπε...

Μετράω τις λέξεις, χάθηκε κι ο ρυθμός...

Και πως θα φτιάξω τώρα ένα τραγούδι 

που να λέει για κρίμα και για χρήμα; 

Όλα τα κρίματα για χρήματα ! 

Ακούτε άνθρωποι και τέρατα της γης; 

Δεν ακούει κανείς.. γι' αυτό σωπάινω...

Μπορεί κανείς με τέρατα και χρήμα να τα βάλει; 

Για το ΧΡΗΜΑ σώπασε για πάντα ο Αϊλάν 

κι εκατομμύρια παδιά...δεν έφτανε γι αυτά...

Μονάχα τούτα θέλω να φωνάξω: 

ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ!

ΑΓΑΠΑ ΑΝΘΡΩΠΕ! 

ΣΤΑΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΕ! 

ΚΡΙΜΑ ΑΝΘΡΩΠΕ!

Μα πνίγομαι....σκοτώνω τις λέξεις ...

Τόσα που' χω πει ποιος τάχα τα ακούει;

ΠΟΙΟΣ; ΤΙ ΚΡΙΜΑ που όλα για ΤΟ ΧΡΗΜΑ....

ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

ΕΝΑ  ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗ

<<ΑΝΟΙΞΗ>>

ΑΝΟΙΞΗ

Σπαρταραει το φως

Του Απριλιατικου ήλιου

Μυστήριο καθαρού αγερα

Απλώνεται παντού

Αγγίζοντας με χαδι την πλάση

Κι τις χαδιαρικες υπάρξεις

Σε κάνει να θες τη νιότη του ΧΘΕΣ

Απο την πλημμύρα του καθαρου ουρανού

Τα φύλλα ξετυλίγονται

τα άνθη τους προβάλλουν

σε μια όμορφη γη καί καρπερή

με ψυθιριστη βουή τα ρυάκια κυλούν

Αγριολούλουδα

Παπαρούνες παντού!

Τα πουλιά γλυκά κελαηδούν

κι τις μαργαρίτες μαδουν

Το φύσημα τη μυρωδιά τη λάμψη

του πιο αλλόκοτου τοπίου

Κι στη χλόη κορδωνεται

η ρόδινη. σάρκα της Άνοιξης!

Ενδίδει στους στους πόθους μας

Ξυπνάει ανταύγειες νεανικές

Μας ξεγλιστρανε χαμόγελα

να φυτεψουμε ξανά άνθη στη καρδιά!

Αντωνάκη Ευτυχία

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΟΥΡΖΙΝΟΥ

Η Όπερα της Πεντάρας» του Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ στο Παλλάς,μας μιλάει η κριτίκος θέατρου Μαριλιάνα Ρηγοπούλου

http://www.mcnews.gr/politismos/theatro-kai-xoros/h-opera-tis-pentaras-toy-mprext-kai-koyrt-vail-sto-pallas.html

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΤΖΟΥΛΙΑΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑΚΟΥ,

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ.

ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ!

Φεγγάρι μου, ίππευσε τ’ άτια τ’ ουρανού

κι έλα να μ’ ανταμώσεις στην άκρη του ονείρου!

Με νότες ασημιές  τραγούδησε και χόρεψε

ανατολής χορό στην αγκαλιά του κόσμου!

Φεγγάρι μου, στο άλικο αίμα μου βαπτίσου

και πύρινο κατρακύλησε εδώ. 

Τη μοναξιά μου σβήσε!

Μαρμαρυγές στη διαμαντένια θάλασσα σκόρπισε

και διώξε τον πόνο απ’ της γης τα πέρατα!

Φεγγάρι μου, ανέτειλε το άγνωστο μέλλον της ζωής…

Με  περιστέρια ολόλευκα  μηνύματα ελπίδας στείλε!

Ανυψώσου πέρα απ’ της νύχτας το άπειρο

και με το ύστερο φως σου,

ζωντανή κράτησε την ψυχή μου!

Τζούλια Πουλημενάκου

Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας ΄Ενωσης Λογοτεχνών (Ταμίας)

Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή "ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ" 

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ  ΣΤΙΣ 30- 3 -2016, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ  ΣΤΟ POLIS ART KAFE, 

ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

<<Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ>>

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

ΛΕΝΑ ΦΑΤΟΥΡΟΥ.

ΜΝΗΝΕΣ.

Θυμάμαι...

Σε ακατέργαστο κορμί,

το σμάλτο της χαράς είχες φορέσει.

Και στα ακόρντα της καρδιάς,

του έρωτα τραγούδι είχες χορέψει.

Τούτο το βράδυ,μνήμες μελαγχολικά

ξυπνάνε νιότη φθαρμένη,

στα ρουθούνια ανασαιμιά,

μοσχοβολιά δαφνόφυλλου

τριγύρω μου σκορπάνε

σαν πεταλούδας πέταγμα,

και γλάρου ομορφιά.

Τώρα,το γερασμένο μου κορμί

μια στερεμένη βρύση.

Τ'ακόρντα όλα χάθηκαν,

το σμάλτο έχει ξεφτίσει.

ΛΕΝΑ ΦΑΤΟΥΡΟΥ. ΑΠΟ ΤΑ <ΑΝΩΝΥΜΑ>.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΚΗ, ΓΙΑ ΤΟ Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ 

<<ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ>>

Το μεγαλείο σου Ελλάδα!

Τη φλογισμένη σου σάρκα,

στου ήλιου τα’ ακρόποδα αφήνεις λαέ μου.

Αρχέτυποι οι φθόγγοι σου λειαίνουν την ανάσα του κόσμου.

Τετράγωνο κάνει τον ήλιο η θωριά σου,

αβέβαιη η πλεύση του. Της μέρας η πίστη,

ανασταίνει απ’ τις στάχτες το πλέριο σου σώμα,

μετρά δυνάμεις που όμοια συμπλέουν.

Κοπετός στα στήθια σου, αθέατα δόρατα κυνηγούν τη φωνή σου,

σαν του κόσμου τα πλάτη, ο ευφραδής σου λόγος κυκλώνει.

Στο πάντα υπάρχεις δώρημα αρχέγονο,

τη στρόφιγγα θέλουν να κλείσουν του φωτός 

που η ύπαρξή σου αποπνέει.

Πατρίδα μου, ρόλους μοιράζεις στου κόσμου τις ρούγες,

Ειρήνη κομίζεις, ο λόγος σου φως.

Στου Παρθενώνα τις κόρες, στων Δελφών τις μετώπες,

στων σφιγγών το αγέρωχο σώμα, υποκλίνονται οι λαοί.

Σ’ όσους λοιδορούν το κορμί σου, Εσύ, Στρατηλάτης,

πνεύμα αθάνατο σκόρπισες και φλόγα Ολύμπια.

Αέναα κινείσαι, των αριθμών η γλώσσα

σφραγίζει λαών συναξάρια,

σήμαντρα ηχούν στης άφιξής σου την ώρα.

Ιερά Απολλώνια, αρμονία στο σύμπαν χαρίζουν.

Η συμμετρία των πάντων στης γης τον ομφαλό αγρυπνά.

Δικαίως, δική σου του σύμπαντος η έδρα,

αστέρι Βεργίνας λαμπρό, σεργιανίζει σοφία και γνώση.

Στις Δαιδαλώδεις του νου προεκτάσεις,

χρησμοί κι αναθήματα παρέα στου Ομήρου τα έπη.

Στην κώμη σου, στεφάνι Μαγιού, δώρο μυριάκριβο

το μεγαλείο σου Ελλάδα!

Β΄ Βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό

της Αμφικτυονίας Ελληνισμού 2015.

Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΕΚΟΥΛΟΥ- ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,

ΣΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ.

Σκιά ορφανή

Στο πλήρωμα της μέρας

τα χνάρια μου

σκαριφίζουν τις αλήθειες μου.

Οι θύμησες υποκλίνονται

στου σύθαμπου το φίλεμα

και το φως αλαφροπατώντας,

υποχωρεί στα παρασκήνια.

Είναι στιγμές,

που στο μετερίζι

μιας ατέρμονης λησμονιάς

εραστής αναδύεσαι.

Μα το φιλί σου, φονεύει στον τοίχο,

μια σκιά ορφανή από ταίρι.

Κείνες τις ώρες,

τα θέλω μου, ντυμένα στα μαύρα,

σε άγνωρο πλάτωμα

τρέχουν να σε προφτάσουν,

μα παραπαίουν,

ξεγελασμένα από τον κίβδηλο λυγμό σου

και στης αυγής τη γέννα

άηχα ξεψυχούν.

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου 

«Τα φώτα της Ράμπας»

Στις 16 Απριλίου ημέρα Σάββατο και ώρα 21:00 μ.μ. στη μουσική σκηνή: "Το Μπαράκι της Διδότου" θα λάβει χώρα η μουσική παράσταση με τίτλο: «Τα φώτα της Ράμπας».

ΣΤΙΣ 11-4-2016, ΣΤΟΝ ΟΜΟΡΦΟ ΧΩΡΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΩΝ<< ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ>>, ΕΓΙΝΕ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΗΣ 

ΦΑΝΥ ΠΟΛΕΜΗ

<<ΧΩΡΙΣ ΑΙΔΩ ΜΙΑΝ ΑΟΙΔΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ>>.

ΣΤΟ ΠΑΝΕΛ ΗΤΑΝ, 

Ο ΗΛΙΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ,Η ΜΑΡΙΑ ΖΑΧΑΡΗ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ,ΜΑΙΡΗ

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΟΣΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΤΣΑΚΑΛΩΦ.

 ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΜΑΡΤΖΗΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ ΗΤΑΝ Η ΑΡΕΤΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ.

ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΚΛΕΙΣΕ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΚΙΘΑΡΑ Η ΦΑΝΥ ΠΟΛΕΜΗ.

ΤΗΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ.

ΣΤΙΣ 9-4 2016 ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ <<ΟΣΤΡΙΑ>>,

ΕΓΙΝΕ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΤΟΥ ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

<<ΠΙΚΡΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ>>.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ, 

Αντιπρόεδρο της Π. Ε.Λογοτεχνών-Ποιητή-Πεζογράφο- Δοκιμιογράφο.

ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ Η ΚΑΚΙΑ ΜΠΑΧΑΡΑΚΑΚΗ,

Αφηγηματική Θεραπεύτρια-Συγγραφέας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑΚΟΥ,

Ποιήτρια-Ταμία της Π. Ε.Λογοτεχνών

ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,

Ποιητή-Γ.Γ. της Π. Ε.Λογοτεχνών.

Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΠΑΠΑΔΗ,

Εκπαιδευτικό- Συγγραφέα.

ΣΤΙΣ 9-4- 2016 ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΜΕΣΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ <<ΑRTHENS>>,

ΕΓΙΝΕ Η ΠΡΩΤΗ  ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ<<ΠΝΟΗ>>  ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ, 

ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ  ΚΑΚΙΑΣ ΞΥΔΗ

<<ΦΥΣΑΕΙ>>.

ΣΤΟ ΠΑΝΕΛ ΗΤΑΝ Η ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΚΑΡΑ κοινωνιολόγος,

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ δημοσιογράφος-συγγραφέας,

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΗ ηθοποιός.

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ <<ΠΝΟΗ>>.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ δημοσιογράφος-συγγραφέας,

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΗ ηθοποιός.

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ <<ΠΝΟΗ>>.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΒΟΥΛΑ ΜΕΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΕΑ

<<ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ>>.

ΒΟΥΛΑ ΜΟΥ, ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΨΥΧΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ.

χοες…. ψυχής…

Μια δρασκελιά γης 
στο γύρισμα της σφαίρας και έφτασες,
στο ηλιόλουστο παρτέρι των Ολύμπιων κήπων.
Εκεί που οι νύμφες στήνουν αγγέλων ψαλμούς
στης Κασταλίας τα απύθμενα μυστικά.
Ασκί τραμουντάνας στρατεύτηκε,
και ανύψωσε το πνεύμα των Αθανάτων,
να χρήσουν ιερομνήμονες και πυλαγόρες.
«μίμηση πράξεως» και δάδας αρχέτυπα.
Λογικευόταν η αδερφοσύνη με μιας.
Στις παλαίστρες ο Ελλανοδίκης,
κραταίωνε υψηλά ιδεώδη και
σμίλευε αετώματα αιώνιων μνημείων.
Η γραφίδα κατακτήθηκε και ιστορήθηκε
του Ομφαλού της Γης το στερέωμα.
Οι θεοί πλανεύτηκαν.
Να λογοδοτήσουν στων αφρών το ξελόγιασμα βάλθηκαν,
σε οπλές Πήγασου, ακούμπησαν τους στίχους των ποιητών,
ικεσίες για το ορφάνεμα της κληρονομιάς μας.
Γονατιστός θα ικετεύσω,
θα στήσω θυσίες πυρίμορφων βωμών,
κροτίδες στα αστροπερπατάτηματα,
να λάμψει στων ζωφόρων τα ύψη,
το κλέος της επιστροφής,
από τα δικά μας κλεμμένα στολίδια …

Μα οι αρχαίοι θεοί δεν ξεχνούν
ποτέ τις χοές σκαμμένων ψυχών,
ούτε το καθρέφτισμα του ευγενούς μετάλλου
και ας κάνουν πως δε βλέπουν,
τη φλόγα της δάδας που καίει στο εκστασιασμένο πρόσωπο.

Β.Μεμου
Γ΄ Βραβειο