BloomingWord

 Stamatina Vathi

Ρόγχος

17-2-2025

Η σκουριά έσταζε αίμα μολυσμένο,

από τα όνειρα τα προδομένα της αυγής

και ο ρόγχος γινόταν λυγμός,

θρήνος μέσα στο πουρνό,

πνιγμός,

τελευταία ,

ύστατη προσπάθεια της σιγαλιάς της ψυχής.

Αν ο αγέρας είχε πάρει το γέλιο?

Δεν γνωρίζω...

Αν η θάλασσα είχε διαλύσει τις ελπίδες στον αφρό?

Δεν ξέρω...

Τι να πω ...

Στην προδοσία έχω χαθεί,

μέσα στο βάλτο της ψευτιάς.

Φίλος, φίλη, ενδιαφέρον πραγματικό?!

Ίσως κάτι που επιπλέει με συμφέρον για κουτσομπολιό.

Πολύ άσχημη λέξη...Μη ποιητική...

Τσαρλατάνοι και ζογκλέρ και ότι μας ' κάτσει' για προκοπή.

Και ο ουρανός γκρι.

Αχ να ήταν με χρώματα αυτή η σκούνα στα ρηχά!

Έτοιμη για ταξίδια σε κόσμους νέους χωρίς πυξίδες και όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Να μην γνώριζα τι θα γίνει,

πως θα μου συμπεριφερθούν ...

Οι άνθρωποι να μην ήταν τόσο ψυχολογήσιμοι,

με ορθάνοιχτους ουρανούς.

Θέλω αμεσότητα χωρίς κομπασμούς.

Εεεε καπετάνιοι φτιάξτε το τρεχαντήρι ...

Βγάλτε την σκουριά...

Μας περιμένουν ταξίδια για λιμάνια μακρινά.