Αυτεπίγνωση

"Άδειασα το μυαλό από αριθμούς

άλλους πια δε χωράει.

Διέγραψα πταισμάτων συνειρμούς

Το λίγο στο πολύ με πάει...

Δεν βιάζομαι να κρίνω

πριν αυτοκριθώ

της λογικής τα βάθρα πριν ξεσκεπάσω...

Δεν νιώθω υποτακτικός,

ευθυτενής, ορθός

ορέξεις και συνήθειες αλλάζω...

Κατανοώ το λίγο στο πολύ

Ζει στην πολυπλοκότητα

των πραγμάτων

Τις δυσκολίες

ποιός να υπερβεί

με τόση πολλαπλότητα

Προβλημάτων;

Οι δάσκαλοι

μου λέγανε ως παιδί

να αποφεύγω κάθε αμαρτία

Με πότισαν δηλητήρια ενοχής

οδήγησαν στη δυσπιστία...

Δυσπραγία

Αλήθειες αναζητώντας από καιρό

στο ψέμα της βαρβαρότητας εμπίπτω.

Κάποιοι μου μίλησαν

για τον σεμνό Θεό

εγώ πια τη σεμνότητα απορρίπτω...

Τα όρια της αλήθειας τελικά

ουδείς με βεβαιότητα κατέχει

γι' αυτό απορρίπτω

τον φανατισμό

στερεότυπα, δογματισμό,

τον νάρκισσο

που κάνει τον καλό

τον εγωιστή που κούφιο εγώ έχει...

Δεν ξέρω τελικά

ποιό το σωστό

ωστόσο,

απορρίπτω

ό, τι θεωρώ σαθρό,

στο καταφύγιο

της Αγάπης προστρέχω...

Μαρίνα Ι.Προμπονά

 Λελέβω σε

Τι είν’ αυτή η φλόγα που καίει το αίμα;

Τι είναι αυτή η ορμή που κλέβει τα πόδια;

Χορδές πάνω σε ξύλο προαιώνιο.

Λύρα απ’ την άκρη του άχρονου,

αγκαλιάζει καρδιές.

Χέρια που κόβουν τον αγέρα

στην άκρη του ορίζοντα.

Ανιστορώ τον Πόντο μ’.

Πόντος κι αγάπη φωτιά κι αέρας

ανασταίνονται στο δοξάρι.

Ζουκούνες και πυρρίχιος.

Πόση περ΄φάνεια να χωρέσει στο στήθος!

Πόσο δάκρυ να ρίξει η Σουμελά!

Πάντα ένα μαύρο μαντήλι

θα κρατά το κεφάλι, μέχρι δικαίωσης.

Πάντα ένα μαχαίρι θα ζώνει τις καρδιές.

Όσο αίμα κι αν χύθηκε,

δεν μπόρεσε ν’ αλλάξει χρώμα στο μαύρο.

Όσες χορδές κι αν τάνυσαν,

ο καημός δεν ξοδιέται.

Τράνυνε η αγάπη.

Όλγα Αχειμάστου

Όλες οι αντιδράσεις:

64Στέλλα Τεργιακή, Anastassia Koutsoukou - kleanthi και 62 ακόμη