ΙΣΩΣ ΜΙΆ ΜΈΡΑ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ

Καρδιά μήν χάνεις τούς παλμούς

πόνος μή σέ λυγίζει,

τραγούδι κάνε τούς καημούς

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ

Φιλόπατρις ο άνεμος Τη σκέψη μου την κλέβει Μέσ’ από χώματα περνά Από λόγους και λειβάδια Θεριεύει υψώνεται αγρυπνά Και ψάχνει Θερμοπύλες Κι εκεί μες του Μεσολογγιού Τους πολιορκημένους Από τη δόξα τους ζητά Τη δύναμη να πάρει Και τρέχει αχαλίνωτα Μες σε καπνούς στο Κούγγι Να ψάχνει μύρο λευτεριάς Να φέρει να μυρώσει Ψυχές που μένουνε νωθρές Πάνω σε γη που τρέμει Τούτη την ώρα που ο εχθρός Σπαθιά του ακονίζει Και πόδι βέβηλο πατά Στη λατρευτή Εκκλησία μας Σε μάνα Σπαρτιάτισσα Που ασπίδα έχει αγκάλη Ο άνεμος μου συναντά Ευχής κατάρας ήχο Και παίρνει από το χρώμα του Να φέρει πόθο λευτεριάς Στη γη των δοξασμένων

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ- ΚΛΕΑΝΘΗ