ΤΕΡΨΗ
Στ’ ανάμεσα ουρανού και γης
το σύμπαν αγκαλιάζω.
Μοναχά τους τ’ άστρα θωρώ.
Πέρα, μακριά, τ’ ολόγιομου ορίζοντα
το βάθος αγναντεύω.
Γνώρισα μια λέξη που τη λεν γαλήνη…
Έζησα με πλήθουσα σιωπή γύρω μου,
τα λόγια έμαθα να κρατώ μετρημένα,
να ηχούν μόνο
σαν τις καμπάνες εσπερινού.
Άκουσα δυό τρείς νότες της θάλασσας,
τ’ ανέμου το τραγούδι.
Ένοιωσα δυό τρείς ανάσες μέντας…
Αυτά που τον άνθρωπο κάνουν
πλήξη να μη νοιώθει,
μα μόνο τέρψη.
Ευτύχησα να συναντήσω
ανθρώπους ξεχωριστούς…
Έμαθα αυτόφωτος να είμαι,
στα εύκολα και στα δύσκολα
με αξιοπρέπεια να πορεύομαι .
Σημασία έχει,
Άνθρωπος να παραμείνεις!
ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
