BloomingWord

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ 

ΔΩΡΑΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

Σε άφτερες νύχτες μάζευα τρύπια φεγγάρια
άδεια κι αξημερωτα
Περασμένα σε κλωστή μαλαματένια 
τα σεργιάνιζα στους μαχαλάδες του κόσμου 
Συγκομιδή άδειων στιγμών πριν ανατείλει ο ήλιος
Αιφνίδιος ,απρόσκλητος , ο επισκέπτης
Δεν είχα κάτι φρέσκο να τον κεράσω
ένα πολυκαιρισμένο κανταΐφι
το γύρισα ανάποδα
κόλλησε στο σιρόπι κι έμεινε
Έχει και ήλιους η ζωή!