ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΠΟΥΡΤΖΙΝΟΥ
<<ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟΣ>>
Πενταδάκτυλος
«Τι έχεις Πενταδάκτυλε
και στέκεις μαραμένος;
Έχεις το σώμα άρρωστο
λαβωματιές γεμάτο,
αγέλαστος, αμίλητος;
Δεν βρέθηκε ένας γιατρός
να σου τις επουλώσει,
να βρει τα φάρμακα σωστά
να κλείσει τις πληγές σου;
Ανάστημα ν’ ορθώσεις,
λύτρωση να προσφέρει,
κάθαρση να γευτείς;»
«Τι με ρωτάς, τι με θωρείς
Ταΰγετε πανώριε;
Σαν δεν γνωρίζεις τις πληγές
τις κακοφορμισμένες,
τα φίδια τα σιχαμερά
που τρώνε το κορμί μου;
Ο πόνος μου σαν θάνατος!
σφίγγω γροθιές τα δάκτυλα,
ποτάμια μαύρα δάκρυα.
Εχθροί επίβουλοι και φθονεροί με πάτησαν
και με πατούν. θέλουν να με τελειώσουν.
Μα ως την ύστερη πνοή, ανάστασης απαντοχή,
λαμπροφορούσα ημέρα!!»
Ουρανία Μπούρτζινου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου